وابستگي عراق به شوروي و تاثير آن بر مناسبات ايران و عراق 1337-1357 (1958 تا 1979)

از بدو تاسيس كشور عراق تا كودتاي 1337( 1958) به علت ساختار نظام حاكم بر دو كشور كه سلطنتي بود. و عضويت آنهادر پيمان بغداد همچنين وابستگي هر دو دولت به بلوك غرب اختلافات دو كشور در حد اختلافات مرزي دو همسايه باقي ماند و منجربه تنش و اختلافات حاد بين دو كشور نشد. بعد از وقوع كودتاي نظامي عراق توسط عبدالكريم قاسم در1337 (1958 )وگرايش اين كشور به برقراري روابط دوستانه با شوروي (بلوك شرق) دوراني از تنش ,تهديد و رقابت هاي منطقه اي بين دو كشور ايران و عراق آغاز گرديد. اين مقاله به بررسي روابط عراق با شوروي و تاثير آن بر روابط خارجي ايران و عراق در طي سالهاي 1357-1337 ( 1979-1958) مي‌پردازد. و به اين پرسش پاسخ مي دهد كه شرقي شدن عراق (رابطه عراق و شوروي) چه تاثيري بر روابط ايران و عراق در سالهاي 1337-57( 1958-79) داشت ؟. استدلال اين مقاله اين است كه پس از كودتاي سال 1337(1958 ) در عراق، اين كشور با برقراري روابط دوستانه با بلوك شرق سعي در بدست آوردن نقشي مهمتر در خليج فارس و افزايش توان نظامي خود داشت.كه اين امر كشمكشها واختلافات بين دو كشور ايران و عراق را افزايش داد .و باعث ايجاد رقابت تسليحاتي و دخالت در امور داخلي و حمايت از گروههاي معارض دو كشورگرديد.در اين مقاله ضمن اشاره به پيشينه روابط ايران و عراق قبل از كودتاي 1337(1958) به نگراني هاي كه بعد از كودتاي و تغيير حكومت عراق و گرايش آن به بلوك شرق براي ايران پديد آمد اشاره شده است و ضمن بررسي روابط عراق و شوروي دو مورد از پيامدهاي مهم ايجاد رابطه عراق و شوروي بر روابط ايران عراق در قالب رقابتهاي تسليحاتي و حمايت از گروههاي معارض دو كشور مورد بررسي قرار گرفته است .روش اين پژوهش تحليلي توصيفي و با استفاده از منابع كتابخانه اي و اسنادي است.