تحليل حقوق شهروندي در قانون اساسي مشروطه و جمهوري اسلامي ايران

زمينه و هدف: قانون اساسي در هر كشوري سند انسجام‌بخش روابط بين ملت و حكومت مي‌باشد تاريخ معاصر ايران دو قانون را در خود جاي داده است كه قانون مشروطه و قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران مي‌باشد هدف ما در اين مقاله بررسي تاريخي تحولات حقوق شهروندي در قوانين فوق‌الاشعار مي‌باشد. ملاحظات اخلاقي: در روند نگارش مقاله از ابتدا تا پايان با اتكا به اصول امانتداري، صداقت و اصالت محتوا رعايت گرديده است. مواد و روش‌ها: در اين مقاله به روش توصيفي و تحليلي و با بهره‌گيري از ابزار فيش‌برداري از منابع كتابخانه‌اي تدوين گشته است. يافته‌هاي تحقيق: يافته‌ها حاكي از اين است كه در سير تحولات تاريخي حقوق شهروندي در قانون اساسي مشروطه و قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران، قوانين به سمت؛ حفظ كرامت انساني و رعايت حقوق شهروندي پيش رفته است. نتيجه‌گيري: با مطالعه در سير دو قوانين مذكور، هر كدام ويژگي‌هاي خاص خود را دارند و تفاوت‌هايي را در زمينه‌هاي حقوق شهروندي نسبت به يكديگر دارند به گونه‌اي كه در قانون اساسي مشروطه حقوق شهروندي اشخاص آنچنان‌كه بايسته و شايسته است مورد احترام نبود مثلاً در قانون اساسي مشروطه هيچ اصلي به حقوق زنان توجه نكرده است در حالي كه در حقوق اساسي جمهوري اسلامي به اين مهم پرداخته شده است از لحاظ كمّي و كيفي نيز اين دو قانون با هم تفاوت دارند. به گونه‌اي كه حجم اصول پيش‌بيني‌شده در قانون اساسي مشروطه بسيار كمتر از قانون اساسي جمهوري اسلامي مي‌باشد و درخصوص آزادي‌هاي مشروع اشخاص نيز در قانون مشروطه حقوق و آزادي‌هاي افراد در قانون جايگاهي نداشت.