امكان سنجي صيرورت عدالت بر مبناي تسجيل احراز توبه

توبه در ضمير خود، مشتمل بر پيامدهايي است كه ماحصل آن در نگرش فقهي حقوقي، تأثير بسزايي دارد. تأثيرگذاري اين مفهوم در صيرورت احكام، وابسته به طرق احراز آن مي باشد؛ زيرا نمي توان اذعان داشت كه به صِرف ادّعاي توبه، نتايج اين مطلوب حاصل گردد. چالشي كه در دست تحليل است، پردازش به اين موضوع است كه پس از احراز توبه مرتكب، صلاحيّت بازگشت عدالت در او نمايان مي گردد؟ اين پژوهش كه به روش توصيفي تحليلي انجام شده است نشان مي دهد از آنجا كه توبه واقعي، صيرورت در ذات شخص را اقتضا دارد پس مي توان بازگشت عدالت شخص را به عنوان اثري مطلوب در هر آن چه عدالت، شرط ضروري آن است، نتيجه گرفت. اين صيرورت صفت فسق به عدل، با تبعيّت احكام از مصالح و مفاسد واقعي، تبعيّت حكم از موضوع، قاعده دفع ضرر محتمل، قاعده حسن و قبح عقلي و تبديل سيّئات به حسنات، به اثبات مي رسد. البته بازگشت عدالت و پذيرش ادلّه صيرورت، مشروط به احراز توبه حقيقي از جانب مدّعي توبه مي باشد؛ بدين معنا كه هر ادّعاي توبه اي را نمي توان مشمول آثاري همچون بازگشت عدالت دانست بلكه توبه شخص بايد نزد مقامات ذيصلاح، احراز گردد؛ لذا ارائه راهكارهاي احراز توبه براي هريك از جرم هاي ارتكابي، خلأيي قانوني است كه واكاوي اين مهم، امري الزامي است.