اولويت بندي استقرار صنايع تبديلي كشاورزي در دهستان هاي بخش مركزي شهرستان ميناب

لزوم توجه به بخش كشاورزي براي توسعه پايدار نواحي روستايي همواره مورد توجه انديشمندان، مديران، برنامه ريزان و دولت ها بوده است. امروزه مشخص شده است تنها توجه به افزايش توليد نمي تواند باعث پيشرفت كشاورزي شود. استفاده از صنايع تبديلي و تكميلي جهت بهره وري بيشتر از توليدات كشاورزي مي تواند منجر به افزايش كيفيت محصولات و سودآوري بيشتر و همچنين افزايش اشتغال و در نهايت توسعه پايدار نواحي روستايي شود. اما اين صنايع بايد در مكاني ايجاد شود كه شرايط مناسبي داشته باشد. هدف از اين پژوهش، اولويت بندي و معرفي مناسب ترين دهستان براي استقرار صنايع تبديلي و تكميلي در بخش مركزي شهرستان ميناب استان هرمزگان است. از آنجا كه فعاليت بيشتر مردم در محدوده مورد مطالع در بخش كشاورزي است، استقرار چنين صنايعي مي تواند به توسعه نواحي روستايي كمك بسياري كند. اين پژوهش با تكنيك تصميم گيري چند معياره TOPSIS انجام گرفت و با وزن دهي به شاخص ها، امتياز هر دهستان مشخص و اولويت بندي انجام شد. نتايج نشان داد كه از ميان شاخص هاي مورد بررسي، ميزان توليد محصولات زراعي و ميزان توليد محصولات باغي از اهميت بيشتري برخوردار هستند. همچنين مناسب ترين دهستان براي ايجاد صنايع تبديلي و تكميلي دهستان كريان، و در رتبه هاي بعد به ترتيب دهستان هاي گوربند، تياب و حومه قرار دارند.