عوامل مؤثر بر كاهش زيست پذيري اجتماعي ـ اقتصادي در روستاهاي مرزي شهرستان بانه

اقتصاد مرزي يكي از مهمترين فرصت ها و در عين حال چالش هايي است كه مرزنشينان روستايي با آن مواجه هستند. اين امر شرايطي را ايجاد كرده است كه به سبب آن، زيست پذيري روستايي به عنوان يك چالش اساسي مطرح مي شود. بنابراين، پژوهش حاضر در پي تأثيرات اقتصاد مرزي بر زيست پذيري مناطق مرزي روستايي دهستان ننور با رويكردهاي توسعه پايدار و زيست پذيري روستايي است. تلفيق نظري و تجربي اين دو ديدگاه در خوانش وضعيت زيست پذيري روستاهاي مرزي مي تواند علاوه بر توصيف وضعيت وجود، به زمينه ها، علل و عوامل مداخله اي و پيامدها و راهبردهاي اتخاذ شده كمك كند. براي همين منظور، با ٤٦ نفر از مطلعين كليدي روستاها مصاحبه به عمل آمد. نتايج نشان داد كه شرايط جغرافياي و مرزي زمينه ي شكل گيري اقتصاد مرزي را فراهم آورده است. آنچه حائز اهميت است شرايطي علّي و مداخله ايي _ تجاري شدن مرز و ضعف زيرساخت هاي توسعه اي _ است كه زمينه و علل ناپايداري اجتماعي و كاهش تاب آوري اجتماعي _اقتصادي را به عنوان پيامد اصلي اقتصاد مرزي و تأثير آن بر روي زيست پذيري روستاهاي مرزي را فراهم آورده است. راهبردهاي اتخاذ شده براي كاهش اين پيامدها در قالب اقدامات محلي و نهادي انجام شده است. براساس يافته ها، اقدامات مرزنشينان براي زيست پذير نمودن روستاها مثبت اما اقدامات نهادي مقطعي، داراي بار سياسي و ايدئولوژيكي بوده است. در نهايت نتايج بررسي اين يافته ها نشان داد كه اقدامات صورت گرفته ي نهادي، براي اين مناطق بي كاربرد بوده و غالبأ به تشديد ناپايداري و كاهش زيست پذيري اجتماعي_ اقتصادي منجر شده است.