بررسي دلايل كاهش ميزان مشاركت مردمي در انتخابات 1400 و آينده رفتار انتخاباتي شهروندان؛ برپايه نظريه مشاركت سياسي ميلبراث و نظريه سناريو نويسي شوارتز

هدف اصلي مقاله حاضر بررسي علل كاهش ميزان مشاركت مردمي در انتخابات رياست جمهوري 1400 و آينده رفتار انتخاباتي مردم ايران بر مبناي تئوري مشاركت سياسي والتر ميلبراث و نظريه سناريونويسي پيتر شوارتز است. سوال اصلي نيز عبارت است از اينكه «علل كاهش ميزان مشاركت مردم ايران در انتخابات رياست جمهوري 1400 به نسبت ادوار گذشته چيست و آينده رفتار انتخاباتي شهروندان ايراني چگونه خواهد بود؟» نتايج حاصل از تحقيق كه با روشي توصيفيتحليلي بدست آمده است نشان مي دهد كه با توجه به سه مولفه «پايگاه اجتماعي»، «محرك هاي محيطي» و «ويژگي هاي شخصيتي»، شهروندان ايراني در كنار نبود احزاب و سازمان هاي بسترساز مشاركت سياسي، و ويژگي هاي هيجاني اي كه بوسيله تبليغات و رسانه هاي اپوزيسيون داخلي و خارجي مانع حضور حداكثري آنها شده بود، از مشكلات مهم و تأثيرگذاري چون تورم، شكاف طبقاتي، بيكاري و افزايش مشكلات اقتصاديمعيشتي به شكل معنا داري ناراضي بودند. مجموعه اين عوامل هم به نااميدي شهروندان از بهبود وضع موجود دامن زد و هم اثربخشي انتخابات رياست جمهوري و چرخش نخبگان در رفع مشكلات را در نگاه آنها كاهش داد. بر مبناي تئوري شوارتز نيز براي آينده رفتار انتخاباتي شهروندان ايراني چهار سناريو در قالب سه نوع آينده قابل تصور است كه عبارتند از: آينده ارجح يا مطلوب: كاهش معنادار مشكلات اقتصادي و معيشتي در آينده و بهبود مشاركت انتخاباتي؛ آينده محتمل: 1شكست تلاش هاي اقتصادي و اجتماعي دولت و در نتيجه كاهش ميزان مشاركت انتخاباتي و افزايش نااميدي؛ 2 افزايش تنش هاي منطقه اي و بين المللي، روي آوري به اقتصاد مقاومتي، عدم رفع مشكلات مردمي در كوتاه مدت و در نتيجه عدم رونق مشاركت انتخاباتي مردم در آينده و آينده ممكن: 1تبديل تدريجي عدم مشاركت انتخاباتي به عادت واره.