تلاش براي شناسايي: تفسيري بازنمايانه از روابط ايران و امريكا

معمولاً رابطه‌ دولت‌ها برحسب رفتارهاي مبتني بر بيشينه‌سازي قدرت و منفعت تبيين مي‌شود. اين مقاله مدل متفاوتي براي تبيين روابط دولت‌هاي ايران و آمريكا معرفي مي‌كند كه متمركز بر «تلاش براي شناسايي» است. دولت‌ها مي‌خواهند هويتشان به‌عنوان يك واحد حاكميتي مستقل، (هويت طلبي) احترامشان به‌عنوان يك عضو برابر در جامعه بين‌الملل (برابري طلبي) و عزتشان به‌عنوان عضوي با ويژگي‌هاي خاص (عزت طلبي) در عرصه بين‌الملل به رسميت شناخته شود و براي كسب شناسايي مورد نظرشان مبارزه و تلاش مي‌كنند.دولت‌ها نه‌تنها براي كسب منافع مختلف بلكه براي دفاع از كيستي خود دست به اقدام مي‌زنند؛ منافع دولت‌ها صرفاً مادي و فردي نيست و دولت‌ها با خودتوصيفي خواهان تأييد روايت تاريخي خود توسط ديگران و پذيرفته شدن در جامعه بين‌الملل نيز هستند. اين مقاله با استفاده از روش كيفي تحليل گفتمان تلاش مي‌كند نشان دهد؛ «مبارزه براي شناسايي» انگيزه‌ اصلي شكل‌گيري و تداوم منازعه در روابط ايران و آمريكا و عامل تعيين‌كننده در روابط تقابلي اين دو دولت بوده است و مي‌كوشد با تمركز بر بازنمايي‌ها از خود و ديگري با توجه به روايت‌هاي هويتي هر دولت توضيح دهد چگونه اين دولت‌ها خود و ديگري را شناسايي مي‌كنند. براي اين منظور از بستر خاص مناقشه ايران-آمريكا در پرونده هسته‌اي استفاده شده است.