الگويي براي تبيين رفتار رأي‌دهي بين نسلي ايرانيان؛ مطالعه موردي شهر اصفهان

هدف اصلي اين پژوهش ارائه الگويي براي تبيين رفتار رأي‌دهي بين نسلي ايرانيان با تمركز بر سيزدهمين دوره انتخابات رياست جمهوري ايران است كه با روش پيمايشي و استفاده از ابزار پرسشنامه انجام گرفت. جامعه آماري اين پژوهش شامل كل شهروندان 15 سال به بالاي شهر اصفهان است كه بر اساس سرشماري سال 1395 برابر با 2243249 نفر بوده است. حجم نمونه با استفاده از جدول لين 384 نفر به دست آمد كه با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. تحليل‌هاي آماري با استفاده از نرم‌افزار SPSS و AMOS انجام گرفت. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه بين متغيرهاي تفنن‌گرايي سياسي، وظيفه‌گرايي سياسي، علاقه‌مندي سياسي و احساس تعلق اجتماعي با رفتار رأي‌دهي پاسخگويان در بين نسل اول رابطه معنادار وجود دارد. بين متغيرهاي تفنن‌گرايي سياسي، وظيفه‌گرايي سياسي، علاقه‌مندي به سياست، احساس تعلق اجتماعي و جستجوي منافع با رفتار رأي‌دهي پاسخگويان در بين نسل دوم رابطه معنادار وجود دارد و براي نسل سوم بين همه متغيرهاي مستقل با متغير وابسته رابطه معنادار وجود دارد. نتايج كلي پژوهش نشان مي‌دهد كه الگوي رفتار رأي‌دهي ايرانيان ماهيتي پويا و نه ايستا دارد؛ به عبارت دقيق‌تر اين الگو در طي چهار دهه‌اي كه از عمر نظام جمهوري اسلامي مي‌گذرد همواره دچار سياليت و دگرگوني بوده و در گذر زمان از مفاهيم سنتي به سمت مفاهيم مدرن پيوسته در حال حركت بوده به گونه‌اي كه باعث ظهور پديده جديدي به نام تفنن‌گرايي سياسي به عنوان يكي از مفاهيم غالب در جامعه و سياست ايران شده است.