ارائه مدل ارتباط صنعت با دانشگاه در شهر تهران: مطالعه موردي

توسعه ارتباط صنعت و دانشگاه به‌دليل اثرات و پيامدهاي مثبت آن در ايجاد تحولات فناورانه، اقتصادي و اجتماعي مورد توجه برنامه‌ريزان و سياست‌گذاران دانشگاهي و صنعت قرار داشته است. پژوهش حاضر با استفاده از مدل معادلات ساختاري به روش كمي ‌و‌ كيفي جهت بررسي مؤلفه‌هاي مؤثر در اين ارتباط صورت پذيرفته است. با استفاده از فرمول كوكران 337 نفر از مجموع 1486 نفر جامعه پژوهش شامل رؤساي دانشگاه‌ها و دانشكده‌هاي دانشگاه آزاد مستقر در تهران و مراكز ارتباط با صنعت انتخاب گرديدند. جهت بررسي كمي از مصاحبه نيمه‌ساختار‌يافته و پرسش‌نامه تدوين‌شده توسط محقق استفاده گرديد و تحليل داده‌ها به دو روش توصيفي و استنباطي با استفاده از نرم‌افزارهاي 16 SPSS و Smart PLS انجام شد. سه ‌بعد فردي (مؤلفه‌هاي فكري، نگرشي، مهارتي)، سازماني (مؤلفه‌هاي قانوني و حقوقي، فرهنگي، مديريتي) و محيطي (مؤلفه‌هاي ويژگي‌هاي صنعت، زيرساختي) به همراه چهارده مؤلفه و 55 شاخص استخراج گرديد. براي بررسي برازش مدل، به بررسي X2, R و RS؛ پرداخته شد كه وجود X2 پايين و نسبت كاي‌دو به درجه آزادي كمتر از سه، نشان‌دهنده برازش مناسب مدل بود. در اين ميان بعد سازماني با بار عاملي 979٪ بيشترين اولويت را به‌ خود اختصاص داد.