بررسي پاسخ‌هاي مورفوفيزيولوژيك سه ژنوتيپ اميدبخش زنبق آلماني (Iris germanica L.) تلقيح شده با قارچ مايكوريزا به تنش شوري

زنبق آلماني (Iris germanica L.) يكي از با شكوه ترين و محبوب ترين گياهان چندساله است كه در فضاي سبز كشت مي شود. پژوهش حاضر با هدف مقايسه تحمل به شوري سه ژنوتيپ اميدبخش زنبق آلماني تلقيح شده با قارچ مايكوريزا صورت گرفت. تيمار ها شامل چهار سطح شوري آب آبياري (1، 4، 8، 12 دسي زيمنس بر متر)، سه سطح قارچ مايكوريزا (صفر، 15 و 25 گرم در كيلوگرم) و سه ژنوتيپ اميدبخش زنبق (OPRC122، OPRC125، OPRCS54) بودند. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار در سال 98-1397 در دانشگاه اردكان انجام شد. برخي صفات مورفولوژيك و فيزيولوژيك اندازه گيري شد. استفاده از 25 گرم در كيلوگرم قارچ مايكوريزا در شوري 12 دسي زيمنس بر متر در ژنوتيپ OPRC122 83.77 درصد و در ژنوتيپ OPRCS54 65.38 درصد طول ريشه را نسبت به شاهد افزايش داد. در ژنوتيپ OPRCS54 در شوري 8 دسي زيمنس برمتر استفاده از 25 گرم قارچ مايكوريزا 52.83 درصد نسبت وزن تر اندام هوايي به ريشه را افزايش داد. استفاده از 15 و 25 گرم در كيلوگرم قارچ مايكوريزا در شوري 12 دسي زيمنس بر متر در ژنوتيپ  OPRC122به ترتيب جذب فسفر را 341 و 480 درصد نسبت به شاهد افزايش داد. استفاده از 15 گرم در كيلوگرم قارچ مايكوريزا در ژنوتيپ OPRC125، 32 درصد جذب سديم را در شوري 12 دسي زيمنس بر متر كاهش داد. در ژنوتيپ OPRCS54 نيز در همين شوري كاربرد 15 و 25 گرم در كيلوگرم قارچ مايكوريزا به ترتيب 63.51 و 55.24 درصد جذب سديم را نسبت به شاهد كاهش داد. به طوركلي استفاده از قارچ مايكوريزا در هر سه ژنوتيپ در شوري 8 دسي زيمنس برمتر موجب تقليل اثر شوري و افزايش عملكرد گياه شد.