تأثير كاربرد ريشه‌اي و برگي سلنيوم بر برخي پاسخ‌هاي فيزيولوژيكي و بيوشيميايي گياه گندم (Triticum aestivum L.) تحت تنش شوري

به منظور بررسي اثر كاربرد برگي و ريشه‌اي سلنيوم (صفر و 20 ميكرومولار) بر روي برخي از پارامترهاي مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي گياه گندم (Triticum aestivum L.) واريتۀ چمران تحت تنش شوري (100 ميلي‌مولار كلريد سديم)، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار در سال 1396 به‌صورت هيدروپونيك در شرايط گلخانه‌اي انجام شد. نتايج به دست آمده كاهش معني‌دار‌ شاخص‌هاي رشدي، نسبت كلروفيل به كاروتنوئيدها، مقدار كلروفيل‌ها و پروتئين كل و افزايش معني‌دار مالون دي‌آلدئيد، پرولين، آنتوسيانين و فنل كل را در اندام هوايي گياهان تحت تنش شوري نسبت به گياهان شاهد نشان داد. در شرايط شاهد كاربرد سلنيوم، در هر دو شكل برگي و ريشه‌اي، باعث كاهش معني‌دار طول ريشه و افزايش معني‌دار فنل كل شد، همچنين افزايش معني‌دار مقدار پرولين و كاروتنوئيدها با كاربرد برگي سلنيوم در شرايط شاهد مشاهده شد. در تنش شوري كاربرد سلنيوم به‌شكل برگي باعث افزايش طول ريشه و وزن تر اندام هوايي و در هر دو شكل بكار رفته باعث بهبود ساير شاخص‌هاي رشدي گياه گندم  شد. همچنين افزايش معني‌دار مقادير كلروفيل‌ها و پروتئين با كاربرد برگي و افزايش قندهاي محلول و فنل كل با هر دو شكل بكار رفته از سلنيوم در گياهان تحت تنش شوري مشاهده شد. در تنش شوري، كاربرد سلنيوم تنها به‌شكل برگي بود كه توانست موجب كاهش معني‌دار محتواي مالون دي‌آلدئيد شود. مطابق نتايج حاصل از اين تحقيق، كاربرد سلنيوم، بويژه از طريق برگ‌ها، نقش قابل توجهي در تخفيف تنش شوري در گياه گندم دارد.