شبيه‌سازي تغييرات اقليمي طي دوران كواترنر در استان اردبيل

استان اردبيل يكي از مناطق گردشگري در ايران است. بخش‌هايي از اين استان تغييرات اقليمي را تجربه كرده‌اند؛ اما تاكنون درزمينه شبيه‌سازي تغييرات اقليمي طي دوره‌هاي زمين‌شناسي گذشته كار علمي جامع و دقيقي انجام‌نشده است تا از نتايج آن بتوان درزمينه تغييرات در سيستم‌هاي ژئومورفولوژيكي، منابع آب، تأثيرات تغيير اقليم در متغيرهاي اقليمي، محيط‌زيست و پيش‌بيني آن‌ها در آينده استفاده كرد. لذا اين پژوهش با استفاده از داده‌هاي اقليمي و سينوپتيك (1951 2010) و روش آماري دمارتن به ارزيابي تغييرات اقليمي تحت سه سناريو يعني عصر حاضر، دورره هلوسن و عصر پليئستوسن به‌منظور حفاظت از محيط‌زيست، بررسي انواع مخاطرات ژئومورفولوژيكي موجود در اين استان در راستاي امر آمايش محيط، مديريت و برنامه‌ريزي مي‌پردازد. رويكرد پژوهش حاضر مبتني بر ديدگاه سيستمي، آماري و تحليلي است. نتايج اين پژوهش نشان داد كه تغيير اقليم براي كل استان يكسان نبوده است. ايستگاه‌هاي اردبيل و مشكين‌شهر كه در حال حاضر داراي اقليم خشك هستند طي عصر پليئستوسن اقليم مديترانه‌اي و نيمه مرطوب داشتند. ايستگاه گرمي تغيير اقليم نداشته است. آب‌وهواي ايستگاه پارس‌آباد در عصر حاضر مشابه با آب‌وهواي عصر پليئستوسن است. آب‌وهواي ايستگاه خلخال نيز كه در عصر حاضر در تيپ مديترانه‌اي واقع گرديده است در عصر پليئستوسن مرطوب بوده است. از نتايج اين پژوهش مي‌توان درزمينه تغييرات در سيستم‌هاي ژئومورفولوژيكي، منابع آب، تأثيرات تغيير اقليم در متغيرهاي اقليمي، محيط‌زيست و پيش‌بيني آن‌ها در آينده استفاده كرد.