بررسي رهيافت‌هاي استدلالي علامه طباطبايي و مصطفي مسلم در غرض‌يابي محتوايي سوره يس

از مباحث مورد توجه قرآن‌پژوهان معاصر، نظريه «وحدت موضوعي سوره‌ها» به منظور نظام‌مند و منسجم جلوه دادن سور قرآن از منظر مفهوم و هدف و معرفي آن‌ها به عنوان يك شخصيت مستقل هدفمند و با اغراضي خاص از جانب متكلمي حكيم است. تفاسير «الميزان» و «التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم» با اتخاذ اين شيوه، نام خويش را در زمره معتقدان به اين نظريه ثبت كرده‌اند. اعتقاد به نظريه «وحدت موضوعي سوره‌ها»، تفاوت خاستگاه فكري و معاصر بودن هر دو مفسر، از جمله مواردي است كه لزوم بررسي تطبيقي ميان اين دو تفسير را آشكار مي‌سازد؛ اهتمام نوشتار حاضر، بررسي رهيافت‌هاي استدلالي ايشان در نمايان‌سازي اين نظريه در سوره يس و واكاوي مشابهت‌ها، نقاط قوت، ميزان انطباق و توفيق تفاسير در بكار بستن نظريه است. نتايج نشان از نقطه‌ تمركز آنان در توجه‌دهي به واحدهاي موضوعي در مسير غرض‌يابي دارد. تحليل محتوا و موضوعات كلي سوره يس نيز محور موضوعي «اصول سه‌گانه اعتقادي» را ترسيم مي‌كند، كه نمايانگر برتري عملكرد علامه طباطبايي در غرض‌يابي و توجه دادن به محور سوره است.