تاثيراروپاگرايي و اروپازدايي بر سياست خارجي تركيه

ارتباط تركيه و اتحاديه اروپا از سال 1999 تا 2020 را مي‌توان به سه دوره آغاز اروپايي‌شدن (2005-1999) كند‌شدن فرآيند اروپايي‌شدن(2011-2005) و اروپازدايي(2020-2011) تقسيم‌بندي كرد. هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي تاثيرات اين سه دوره برسياست خارجي تركيه است. به‌طور مشخص سوال اصلي پژوهش اين است كه فرآيندهاي اروپايي‌‌گرايي و اروپا‌زدايي چه تاثيري بر سياست خارجي تركيه داشته است؟ مقاله حاضر استدلال مي‌كند كه مهم‌ترين تاثير فرآيند اروپايي‌شدن بر سياست خارجي تركيه، افزايش تمايل آنكارا به استفاده از قدرت نرم، روي‌‌آوردن به همكاري‌هاي اقتصادي، تصميم‌گيري گروهي در دستگاه سياست خارجي و اتخاذ رويكرد برد برد نسبت به روابط منطقه‌اي بود. از سوي ديگر، مهم‌ترين تاثير اروپازدايي نيز تمايل به استفاده از قدرت سخت(‌نظامي‌گري)، افزايش همكاري‌هاي امنيتي به‌جاي همكاري‌هاي اقتصادي، تشديد فردي‌شدن روند تصميم‌گيري(‌اردوغانيسم) و ديدگاه برد باخت در روابط با كشورهاي مختلف منطقه‌اي و جهاني مي‌باشد.