تحليل تأثير وضعيت آنوميك جامعه ايراني در نامساعد بودن شاخص‌هاي صلح در كشور(در افق سال 1400)

ماهيت واقعيات پس از دوره جنگ سرد نشان مي‌دهد ما در عصري زندگي مي‌كنيم كه بيش از جنگ و نزاع بين كشورها با جنگ‌هاي داخلي، تروريسم، گسترش تسليحات هسته‌اي، بحران‌هاي زيست‌محيطي و بحران‌هاي اجتماعي مشخص است. آنومي به عنوان پديد آورنده بحران اجتماعي يكي از مهم‌ترين عوامل تهديدكننده صلح بالاخص در بعد داخلي است. به همين دليل، پژوهش حاضر با استفاده از روش توصيفي-تحليلي و با تكيه بر يافته‌هاي كتابخانه‌اي و ميداني سعي دارد تا به تحليل تاثير آنومي در وضعيت صلح در ايران بپردازد. سوال اصلي پژوهش عبارتست از اينكه وضعيت نامساعد ايران از نظر شاخص‌هاي جهاني صلح، چگونه از آنومي متاثر است؟ در اين راستا، مقاله حاضر در قدم اول تلاش دارد پس از بررسي و نقد مدل‌هاي نظري ارائه‌شده در زمينه ارتباط صلح و آنومي و بسط مدل نظري جديد، به سنجش آنومي در ايران با رويكردي ملي بپردازد. نتايج حاصله نشان مي‌دهد كه همه قوميت‌ها با كمي تفاوت، سطح بالايي از آنومي را تجربه مي‌كنند. در قدم دوم سعي در كشف علل بروز آنومي در ايران مي‌شود. مجموعه‌‍اي از متغيرهاي اقتصادي و اجتماعي مورد سنجش و نتايج حاصله در ارائه توصيه‌هاي سياستي مورد بهره‌برداري قرار مي‌گيرد. در قدم سوم سعي مي‌شود نتايج حاصل از سنجش آنومي در كنار نتايج حاصل از سنجش صلح قرار گيرد تا ارتباط دو متغير مورد بررسي دقيق‌تر قرار گيرد. نتايج حاصله از اين مطالعه نيز نشان مي‌دهد كه آنومي در ارتباط معناداري با صلح، بالاخص در بعد داخلي است.