شناسايي و حذف عفونت‌هاي پروتئوس وولگاريس و كلپسيلا پنومونيا در موش‌هاي نود

مقدمه: موش‌هاي نود نقص سيستم ايمني دارند و بيشتر به‌عنوان مدل‌هاي جانوري براي بيماري‌هاي انساني استفاده مي‌شوند. باوجود ارزش زياد اين حيوانات و هزينه‌هاي گزاف نگهداري آنها در تحقيقات مختلف، مطالعات انجام‌شده در‌خصوص حذف موانع عفوني اجتناب‌ناپذيري كه ممكن است حين پژوهش رخ دهد، بسيار محدود است. مطالعه‌ حاضر، يك راهنماي عملي براي شناسايي و حذف عفونت‌هاي احتمالي ايجادشده در مدل‌هاي موشي نود ارائه مي‌دهد. مواد و روش‏‏ها: در اين تحقيق پس از پيوند رده‌سلولي سرطان خون انساني به موش‌هاي نودC57BL/6 ، وزن بدن حيوانات به‌صورت روزانه اندازه‌گيري شد. پس از بروز مرگ ناگهاني و پي‌در‌پي 7 موش‌، بستر آنها به سرعت تعويض شد و قفس‌ها، غذا و ظروف آب مجدداً ضد‌عفوني شدند. همچنين، نمونه خون با استفاده از سيستم راديومتريك بك‌تك بررسي شد و آنتي‌بيوتيك‌هاي مؤثر بر‌ مبناي آزمون‌هاي مهار رشد ميكروبي انتخاب شدند. نتايج: پروتئوس وولگاريس و كلپسيلا ‌پنومونيا به‌ترتيب با آزمون‌هاي راديومتريك شناسايي شدند. بر‌اساس آزمايش‌هاي حساسيت ضد‌ميكروبي، موش‌هاي بيمار، با سيپروفلوكساسين خوراكي (mg/kg 132) به مدت دو هفته و سپس با سيفكسيم (mg/kg 500) به مدت يك هفته تيمار شدند. در عفونت دوم، دوز پاييني از سيفكسيم (mg/kg 132) نيز به‌صورت پروفيلاكتيك تجويز شد. پس از پايان دوره‌ درمان، حذف عفونت ميكروبي در موش‌هاي بيمار گزارش شد. همچنين تا پايان دوره‌ آزمايش هيچ نوع عفونتي در موش‌هاي سالم مشاهده نشد. بحث و نتيجه‏گيري: نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهند نظارت دقيق بر سلامتي مدل‌هاي موشي امكان شناسايي عفونت‌هاي احتمالي در آنها را فراهم مي‌كند. سيپروفلوكساسين و سيفكسيم، آنتي‌بيوتيك‌هاي انتخابي براي حذف عفونت‌هاي پروتئوس وولگاريس و كلپسيلا‌ پنومونيا هستند. همچنين، استفاده از دوز پايين آنتي‌بيوتيك به‌صورت پروفيلاكتيك، از بروز عفونت‌هاي محتمل جلوگيري مي‌كند و ضمن حفظ جان اين مدل‌هاي حيواني پر‌هزينه، محيطي مناسب براي انجام آزمايش‌هاي برون‌تني فراهم مي‌آورد.