مقايسۀ توان مطلق امواج ناحيۀ پيشاني مغز در افراد مبتلا به اختلالات افسردگي اساسي، اختلال وسواسي- جبري و افراد سالم

مقدمه: تلاش براي شناسايي نشانگرهاي اختصاصي QEEG در اختلالات افسردگي و وسواس فكري عملي يكي از علاقه‌هاي اصلي پژوهش در الكتروانسفالوگرافي كمي است. هدف پژوهش حاضر مقايسۀ توان مطلق امواج ناحيۀ پيشاني مغز در افراد مبتلا به اختلالات افسردگي اساسي و وسواسي جبري بود. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر، علي مقايسه‌اي است. جامعۀ آماري اين مطالعه را كليۀ افراد مبتلا به اختلالات افسردگي اساسي و وسواس فكري عملي مراجعه‌كننده به درمانگاه اعصاب و روان بيمارستان فاطمي شهر اردبيل (ايران) در سال 1398 تشكيل دادند. 15 فرد مبتلا به اختلال افسردگي اساسي و 15 فرد مبتلا به اختلال وسواس فكري عملي به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. علاوه بر اين، 15 فرد عادي نيز از بين همراهان بيماران به همين روش نمونه‌‌گيري انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از تشخيص روانپزشكي و مصاحبۀ باليني ساختاريافته، پرسشنامه افسردگي بك و وسواس فكري جبري فوآ و همكاران استفاده شد. در مرحلۀ بعد ثبت QEEG از آن‌ها در محل آزمايشگاه روانشناسي دانشگاه محقق اردبيلي انجام شد و داده‌هاي آن با نرم‌افزار نوروگايد تجزيه و تحليل شد. براي تحليل داده‌هاي پژوهش از آزمون تحليل واريانس چند متغيري استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه توان مطلق امواج دلتا (3/444=F)، تتا (51/667=F)، آلفا (217/144=F) و بتا (175/558=F) بين افراد مبتلا به اختلالات افسردگي و وسواس فكري عملي نسبت به گروه كنترل به طور معني‌داري متفاوت است. توان مطلق دلتا و تتا و آلفا در نواحي پيشاني افراد مبتلا به وسواس فكري عملي به طور معني‌داري افزايش داشت و توان مطلق آلفا و بتا در نواحي پيشاني افراد مبتلا به اختلال افسردگي به طور معني‌داري نسبت به گروه كنترل كاهش داشت. نتيجه‌گيري: اين نتايج نشان داد كه الگوي امواج مغزي مي‌تواند به‌عنوان شاخصي براي تشخيص و پيگيري پيامدهاي درمان اختلالات افسردگي و وسواس فكري عملي مطرح شود و همچنين در طراحي مداخلات نوروفيدبك براي اين اختلالات مورد استفاده قرار گيرد.