فاصلۀ زماني بهينه براي درك دو محرك متفاوت ديداري در تصميم‌گيري ادراكي

مقدمه: در زندگي روزمره با اطلاعات و يا محرك‌هاي متفاوتي مواجه هستيم كه تركيب اين محرك‌ها و كيفيت ارائۀ آن‌ها مي‌تواند ادراك و تصميم‌گيري ما را تحت تأثير قرار دهد. با وجود اهميت اين محرك‌ها در تصميمات و قضاوت‌هاي ما، هنوز واضح نيست كه خصوصيات آن‌ها چه تأثيري بر فرايند تصميم‌گيري دارد. براي مثال، مشخص نيست آيا فاصلۀ زماني بين اطلاعاتي كه دريافت مي‌كنيم مي‌تواند دقت و سرعت تصميم‌گيري را تغيير دهد. مطالعۀ حاضر با هدف بررسي تأثير فاصلۀ زماني بين دو محرك ديداري متفاوت در تصميم‌گيري ادراكي صورت گرفت. مواد و روش‌ها: استفاده از روش‌هاي روان‌فيزيك، امكان اندازه‌گيري پاسخ افراد به محرك‌هاي ادراكي و مقايسۀ آن‌ها را براي ما به‌وجود آورد. آزمون حركت نقاط تصادفي به‌عنوان محرك ديداري اوليه و يك علامت گرافيكي به‌عنوان محرك ديداري دوم، با فواصل زماني متفاوت به شركت‌كنندگان نمايش داده مي‌شد و سپس دقت تصميم‌گيري شركت‌كنندگان و زمان پاسخ‌دهي آن‌ها به هر يك از دو محرك، ثبت و تحليل ‌شد. يافته‌ها: اين مطالعه نشان داد دقت تصميم در مورد جهت حركت نقاط تصادفي (محرك اوليه)، تحت تأثير فاصلۀ زماني بين ارائۀ دو محرك قرار نمي‌گيرد؛ اما دقت پاسخ به علامت گرافيكي (محرك ديداري دوم)، در فواصل زماني طولاني بين دو محرك كاسته مي‌شود. نكتۀ جالب توجه آن‌كه اگر دو محرك به‌طور همزمان ارائه شوند، تصميم در مورد هر يك از اين محرك‌ها از دقت قابل قبولي برخوردار خواهد بود؛ اما سرعت فرايند تصميم كندتر از زماني خواهد شد كه بين دو محرك، فاصلۀ زماني وجود داشته باشد. نتيجه‌گيري: هرچند سامانۀ بينايي انسان قادر به تفكيك محرك‌هاي ديداري است كه با فاصلۀ كمي از يكديگر نمايش داده مي‌شوند؛ اما در ازاي تشخيص درست اين محرك‌ها، ممكن است سرعت اخذ تصميم كاهش يابد.