اعتبارات مالي و نقش آن در مهاجرت روستايي: مطالعه موردي استان خراسان رضوي

Financial Credits and Its Role in Rural Migration: A Case Study of Razavi Khorasan Province of Iran

امروزه، با مهاجرت‌هاي روستايي، فعاليت‌هاي كشاورزي در مناطق روستايي با مشكلاتي از قبيل كمبود نيروي كار، سالخوردگي روستائيان و بازده پايين توليد مواجه شده است. در اين راستا، مطالعه حاضر به بررسي اثرات دسترسي به اعتبارات مالي رسمي و غيررسمي بر مهاجرت پرداخت. به‌منظور تحليل داده هاي پژوهش، الگوي لاجيت ترتيبي چندسطحي براي 397 خانوار استان خراسان رضوي استفاده شد. نتايج كلي تحقيق نشان داد كه با افزايش دسترسي به اعتبارات رسمي بالاتر از بيست ميليون تومان احتمال قرار گرفتن خانوارها در گروه «رضايت‌مندي زياد از اقامت در روستا» افزايش و احتمال قرار گرفتن خانوارها در گروه «رضايت‌مندي كم و متوسط از اقامت در روستا» كاهش مي‌يابد؛ همچنين، دسترسي خانوارها به اعتبارات غيررسمي، احتمال قرار گرفتن آنها در گروه «رضايت‌مندي كم و متوسط از اقامت در روستا» را افزايش و احتمال قرار گرفتن خانوارها در گروه «رضايت‌مندي زياد از اقامت در روستا» را كاهش مي‌دهد. بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر، سياست‌گذاران مي‌توانند با گسترش و اعطاي اعتبارات مالي رسمي، نقشي تاثيرگذار در افزايش رضايت روستاييان و كاهش تمايل آنها به مهاجرت از روستا ايفا كنند.

Today, due to rural migration, agricultural activities in rural areas face problems such as labor shortages, aging of rural people and low productivity. In this regard, this study aimed at examining the effects of access to formal and informal financial credit on migration. To analyze the required data, the multilevel order logit model was used for 397 households from Razavi Khorasan province of Iran. The general results of the research showed that an increase in access to financial credits above 200 million IR rials would lead to an increased probability of households being in the group of ‘high satisfaction with rural residence’ and a decreased probability of households being in the group of ‘low and medium satisfaction with rural residence’; in addition, households' access to informal loans would increase their probability of being in the group of ‘low and medium satisfaction with rural residence’ and decrease the probability of households being in the group of ‘high satisfaction with rural residence’. Based on the study findings, by expanding and granting the formal financial credits, policy makers can play an effective role in increasing the satisfaction of the rural people and reducing their willingness to rural migration.