اثربخشي آموزش هاي معنوي مبتني بر رنج بر تحمل آشفتگي، پذيرش و صبر در مادران داراي فرزند كم توان ذهني

پژوهش حاضر با هدف احصاء رنج مادران داراي فرزند كم‌توان ذهني به منظور طراحي بسته آموزشي مناسب و تعيين اثربخشي آموزش مهارت‌هاي معنوي مبتني بر رنج، بر تحمل آشفتگي، پذيرش و صبر در آنان صورت گرفت. روش تحقيق، به دو صورت، كيفي كه از طريق مصاحبه، نيازهاي پژوهشي از والدين و مشاورين استخراج گرديد، و روش كمي از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري تمامي مادران داراي فرزند كم‌توان ذهني مقطع متوسطه مدرسه استثنايي دخترانه فرزانگان و كليه كارشناسان و مشاوران اداره آموزش و پرورش و مدارس استثنايي شهر گرگان در سال 1398 بودند. از ميان مادران 30 نفر به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و سپس به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (15 نفر آزمايش و 15 نفر گواه) قرار گرفتند. از ميان كارشناسان و مشاوران نيز 4 نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند. گروه آزمايش طي 8 جلسه 90 دقيقه‌اي تحت آموزش مهارت‌هاي معنوي قرار گرفت و به گروه كنترل، آموزشي داده نشد. مقياس تحمل آشفتگي ، پرسشنامه پذيرش بوند و همكاران و پرسشنامه صبر خرمايي و همكاران اجرا گرديد. براي نرمال بودن داده‌ها از آزمون كلمگروفاسميرنوف و تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس چند متغيره و نرم افزار spss16 استفاده شد. نتايج نشان داد كه آموزش مهارت‌هاي معنوي بر ميزان تحمل آشفتگي، پذيرش و صبر مادران داراي فرزند كم توان ذهني موثر بوده و پيشنهاد مي‌شود به عنوان يك روش غير دارويي، غير تهاجمي و كم هزينه، برنامه‌هاي آموزشي معنوي مبتني بر نياز والدين در جهت افزايش تحمل آشفتگي، پذيرش و صبر آنان انجام شود.