تاثير متغيرهاي كلان اقتصادي بر ريسك سيستمي نظام بانكي با الگوي خودرگروسيوني برداري

هدف اين مقاله بررسي تأثير شوك‌هاي متغيرهاي كلان اقتصادي بر ريسك سيستمي نظام بانكي در ايران است. براي اين منظور يك مدل‌ خودرگرسيوني برداري ساختاري (SVAR) شامل درآمدهاي نفتي، نااطميناني نرخ ارز، درآمدهاي مالياتي، نقدينگي، نرخ بهره اسمي، نااطميناني تورم و توليد ناخالص داخلي و سنجه تغيير در ارزش در معرض خطر شرطي (∆CoVaR) طراحي و با استفاده از داده‌هاي فصلي (1396-1370) برآورد و با استفاده از توابع ضربه آني و بر اساس تجزيه چولسكي واكنش ريسك سيستمي نسبت شوك در هر يك از متغيرهاي كلان اقتصادي مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد كه شوك مثبت قيمتي نفت، نااطميناني تورم، نرخ ارز و نرخ سود بانكي تأثير فزاينده بر ريسك سيستمي دارد. درحالي‌كه رشد مثبت اقتصادي كاهش ريسك سيستمي را به همراه دارد. بر اساس يافته‌هاي تحقيق، سياست‌گذار پولي مي‌بايست با اتخاذ سياست‌هاي قاعده‌مند پولي و ايجاد ثبات در نرخ ارز و تورم، احتمال وقوع ريسك سيستمي نظام بانكي را كاهش دهد.