اثرات صداي بنفش بر روي ميزان بيان ژن SLC26A4در بافت حلزون گوش رت

زمينه و اهداف: صداي بنفش را مي توان مشابه اصواتي در نظر گرفت كه طيف وسيعي از افراد به عنوان يكي از مهم ترين عوامل فيزيكي زيان آور، در محيط هاي كاري خود در تماس با آن هستند. از طرفي، نمونه ي بافت حلزون گوش بهترين نمونه بافتي جهت بررسي ميزان بيان ژن و مطالعات آسيب شناسي، پس از تماس با اصوات محسوب مي شوند لذا هدف از اين پژوهش، بررسي اثرات صداي بنفش بر روي ميزان بيان ژن  SLC26A4در بافت حلزون گوش بود.   مواد و روش ها: در مجموع، 10 سر رت نر با نژاد ويستار در اين مطالعه تجربي استفاده گرديد. دو گروه مواجههN1  و N2 در تماس با صداي بنفش (kHz204، dB120115=SPL) قرار گرفتند. آزمايشات بافت شناسي جهت مطالعات آسيب شناسي بافت صورت گرفت و در پايان، ميزان بيان نسبي ژن SLC26A4 بوسيله ي qRT-PCR تعيين گرديد. كليه آزمايشات اين مطالعه، طبق موازين اخلاقي كار با حيوانات آزمايشگاهي انجام گرفت.   يافته ها: نتايج نشان داد كه در هر دو گروه مواجهه N1 و N2 كاهش معنادار ميزان بيان ژن SLC26A4 نسبت به سطح نرمال اتفاق افتاده است. نتايج مطالعه ي آسيب شناسي بافت حلزون گوش نشان داد كه نمونه ي گروهي كه 6 روز با صداي بنفش مواجهه داشت، پس از 7روز از قطع مواجهه صدمات مكانيكي بيشتري ديده بود.   نتيجه گيري: اين سطح از كاهش بيان در ژن SLC26A4 و آسيب دائمي غشاي رايسنر و بازال لامينا در بافت حلزون گوش و گانگليون عصب شنوايي، منجر به تقويت بروز نقص شنوايي حسي-عصبي پيش رونده و افزايش احتمال متاستاز در بافت حلزون گوش مي گردد.