بررسي رابطه خودپنداره جنسي با عملكرد جنسي و عزت نفس در زنان مبتلا به اختلال واژينيسموس

زمينه و اهداف: يكي از اختلالات جنسي شايع در ميان زنان واژينيسموس است. هدف از اين مطالعه تعيين رابطه خودپنداره جنسي با عملكرد جنسي و عزت نفس در زنان مبتلا به اختلال واژينيسموس است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه ، ۱۲۴ نفر از زنان مبتلا به اختلال واژينيسموس مراجعه كننده به كلينيك سلامت خانواده و مطب پزشك زنان و زايمان واقع در شهر تهران به روش نمونه‌گيري تصادفي مورد مطالعه قرار گرفتند، ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه چندوجهي خودپنداره جنسي (MSSQ)، شاخص عملكرد جنسي زنان (FSFI) و عزت نفس روزنبرگ (RSE) بوده‌اند. تمامي مراحل مطالعه حاضر طبق موازين اخلاق در پژوهش و محرمانه بودن پاسخ‌ها اجرا گرديد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه برخي از مولفه‌هاي خودپنداره جنسي؛ اضطراب جنسي، خودكارآمدي جنسي، انگيزه براي جلوگيري از رابطه پرخطر جنسي و افسردگي جنسي (0.01=a) و خوشبيني جنسي، خودسرزنشي مشكل جنسي، رضايت جنسي (0.05=a) با عملكرد جنسي معنادار بوده و همچنين اضطراب جنسي، مديريت مشكلات جنسي، عزت نفس جنسي، طرح‌واره‌هاي جنسي، ترس از رابطه جنسي (0.01=a) و خودكارآمدي جنسي، انگيزه جنسي، رضايت جنسي، افسردگي جنسي (0.05=a) با عزت نفس معنادار مي‌باشد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش بيانگر ارتباط برخي از مولفه‌هاي خودپنداره جنسي با عملكرد جنسي و عزت نفس است. همچنين مولفه‌هاي اضطراب جنسي، خودكارآمدي جنسي، آگاهي جنسي، انگيزه براي جلوگيري از رابطه پرخطر جنسي، دغدغه جنسي، نظارت جنسي، انگيزه جنسي، عزت نفس جنسي، قدرت كنترل جنسي ديگر، پيشگيري از مشكل جنسي بيشترين سهم را در تبيين عملكرد جنسي داشته‌اند و همچنين اضطراب جنسي بيشترين سهم را در تبيين عزت نفس داشته است.