«بركت‌بخشي» و نقش آن در برساخت هويت يهودي در اسفارِ عهدعتيق

يكي از كاركردهاي اجتماعي مهم دين هويت‌سازي است. اديان براي پيروان خود، ويژگي‌هاي خاصي تعيين كرده‌اند كه با ايجاد مشابهت و تمايز با غير، بين آن‌ها همبستگي ايجاد كرده و آن‌ها را از ديگران متمايز مي‌كند. بدين ترتيب با ايجاد مرز بين خودي‌‌ها و ديگران هويت پيروان خويش را تعريف مي‌كنند. در اديان تاريخي اين فرايند هويت‌سازي در بستر تاريخ تداوم مي‌يابد. هويت يهودي نيز به عنوان يك هويت قومي ديني، در طول تاريخ شكل گرفته و هم‌چنان تا عصر حاضر دچار ابهامات و مناقشاتي است. شرح تولد و شكل‌گيري قوم يهود در اسفار كه اساس عهدعتيق است آمده است. در اين متن مولفه‌ها و فرايندهاي متعددي مي‌توان يافت كه در برساخت هويت‌ يهودي نقش دارند از جمله عهد، مشايخ، برگزيدگي، قوميت، شريعت. «بركت‌بخشي» نيز يكي از اين مولفه‌هاست. در اين مقاله با رويكردي بينارشته‌اي، عملكرد بركت‌بخشي به عنوان فرايندي هويت‌ساز در متن اسفار تبيين و تحليل مي‌گردد. نشان داده مي‌شود كه بركت‌بخشي با تعريف مرزهاي قومي، مفاهيم و نهادهاي ديني ارتباط داشته و در تعريف هويت يهودي نقش دارد.