آسيب‌‌شناسي تعلق خاطر كاري نيروهاي دانشي در صنايع دفاعي

مقاله حاضر، به شناسايي آسيب‌هايي مي‌پردازد كه مانع بالارفتن سطح تعلق خاطر كاري نيروهاي دانشي در صنايع دفاعي مي‌شود. روش تحقيق، آميخته از نوع اكتشافي است. در بخش كيفي پژوهش، به‌صورت هدف‌مند و تا رسيدن به اشباع نظري با 14 نفر از مديران صنايع دفاعي و نيروهاي دانشي مصاحبه عميق انجام شده و سپس با استفاده از توزيع 17 پرسشنامه دلفي خبرگي، چارچوبي از عوامل مؤثر بر تعلق خاطر نيروهاي دانشي به‌دست آمده است. ضريب هماهنگي كندال در روش دلفي 0.734 محاسبه شد. در بخش كمي هم 50 پرسشنامه بين نيروهاي دانشي آشنا به موضوع تحقيق به‌صورت هدف‌مند توزيع شد. پايايي پرسشنامه بخش كمي با آلفاي كرونباخ 0.946 مورد تأييد قرار گرفت. با اجراي مصاحبه‌ها، 26 عامل كه در سه دسته ساختاري، رفتاري و زمينه‌اي دسته‌بندي مي‌شوند، شناسايي شده و در مرحله دلفي همه اين عوامل مورد تأييد خبرگان قرار مي‌گيرند. در بخش كمي وضعيت عوامل اصلي و زيرعامل‌ها سنجيده شد كه نتايج به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد كه تعلق خاطر نيروهاي دانشي در برخي از زمينه‌هاي مرتبط با ساختار بخش‌هاي دانشي، تصميم‌گيري‌ها و برنامه‌ريزي‌ها، رويه‌هاي منابع انساني، روابط با همكاران و مديران و همچنين عوامل زمينه‌اي و ديگر مسائلي كه به آنها خواهيم پرداخت، دچار مشكل شده است.