«زمان روايي» و رابطه آن با عنصر «تعليق» در رمان سال بلوا نوشته عباس معروفي بر اساس نظريه ژرار ژنت

سال بلوا رماني است مبتني بر جريان سيّال ذهن كه ترتيب زماني منظمي ندارد و خواننده براي تكميل كردن حوادث نيازمند گردآوري اطلاعاتي است كه در داستان به‌صورت پراكنده آمده است. در پژوهش حاضر با استفاده از نظريه ژرار ژنت زمان روايي رمان مذكور و رابطه آن با عنصر «تعليق» بررسي شده است. نتايج نشان مي‍دهد كه اغلب پس‍نگري در تشريح حوادث گذشته و بيان روابط علّي و معلولي آن‌هاست و پيش‍نگري‍ها نيز سبب تعليق در داستان شده است. به دليل استفاده از داستان‍هاي فرعي متعدد و درنگ توصيفي سرعت داستان منفي مي‍شود. داستان‍هاي فرعي در رمان سال بلوا كاركردهايي چون تمثيل‍ سازي، ابهام در زمان و مكان و ايجاد جريان سيال ذهن دارند. توصيفات موجود در متن داستان براي شخصيت‍ پردازي و توصيف زمان و مكان خاص به كار مي‍روند. در مورد بسامد نيز مي‍توان گفت كه بيشترين تكرار، بوي خاكي است كه راوي در سراسر رمان بدان اشاره مي‍كند.