پژوهشي در ادب فارسي: تداوم توصيفات اسب در نظم فارسي بر اساس نقش مهرهاي ساساني (از مجموعه محسن فرغي)

در اين مقاله سعي بر اين است تا با بررسي تعدادي از مهرهاي منقوش دوران ساساني از مجموعه‍ي محسن فروغي كه منقش به تصوير اسب هستند و همچنين توصيفاتي كه در نظم و نثر ادبيات فارسي پس از اسلام از اين حيوان برجاي‌مانده است، شباهت‍ها و تفاوت‍هاي دو بازه‍ي زماني پيش و پس از اسلام كه نخستين خاموش و دومين آن گوياست را در مورد اين حيوان نشان داده و به اين پرسش پاسخ داد كه تا چه حد توصيفات منقوش از اين حيوان در اساطير دوران پيش از اسلام با توصيفات منقول ادبيات پس از اسلام همخواني داشته و يا تغيير ديدگاه يافته‌اند. هرچند گاهي تعدادي از اين مهرهاي منقوش نيز داراي نوشتار نيز بوده و همين امر نيز شاهدي روشن‍تر از مفهوم نقش حك‌شده بر روي مهر در به‌كارگيري حيوان موردنظر مي‍باشد. مهرهاي اين مجموعه بازه‍هاي مختلفي از عصر ساساني را كه از اواسط تا اواخر اين دوران است را شامل مي‍شود كه شايد مهرهاي دوران پاياني عصر ساساني قرابت بيشتري با متون ادبي دوران اسلامي داشته باشد.