چگونگي عملكرد گياهان در تعديل پارامترهاي مؤثر بر آسايش حرارتي در فضاي شهري نمونه‌ پژوهش: ديوار سبز شهري در تهران

ارتباط انسان و طبيعت و اهميت بهره‌گيري از اين ارتباط در محيط شهري، يكي از مسائلي است كه همواره توجه برنامه‌ريزان حوزه‌ فضاي شهري را جلب كرده است؛ اما چندي است كه انسان با ايجاد تغييرات در شهرها اين تعامل حياتي را به خطر انداخته است. يكي از عوامل مؤثر در اين زمينه، احساس رضايتمندي انسان از شرايط حرارتي است. آسايش حرارتي در فضاي باز علاوه بر شرايط اقليمي، متأثر از محيط مصنوع پيرامون، پوشش‌هاي به‌كاررفته در زمين، تبخير گياهان و ساير عوامل موجود در سايت است. در اين پژوهش از ميان راههايي كه براي ارتقاي آسايش حرارتي شهري وجود دارد، بر بهره‌گيري از گياهان از طريق تعديل دما و رطوبت تأكيد مي‌شود. در اين پژوهش نخست تأثير حضور گياهان در قالب يك نمونه ديوار سبز به‌صورت ميداني ازنظر تأثير بر دما و رطوبت نسبي تحليل شد؛ سپس با استفاده از نرم‌افزار Envimet يك بلوك شهري موجود با استقرار درختان فرضي و يك بلوك فرضي با اضافه‌كردن پوشش گياهي شبيه‌سازي شد. براساس نتايج، دماي هوا در نقاط نزديك به فضاي استقرار گياهان و در فاصله‌ كمتر از 0.5 متر، حدود 0.5 درجه كمتر از ساير نقاط است؛ علاوه بر دما، رطوبت نسبي نيز در اين محدوده بيشتر است كه از برآيند تأثير اين دو عامل، آسايش حرارتي در ميكرواقليم‌هاي شهري اطراف گياهان به‌ويژه در فصول گرم ارتقا خواهد يافت. بررسي انواع گياهان نيز نشان داد تعديل دما فارغ از نوع گياه صورت خواهد گرفت.