بررسي حذف تتراسايكلين از پساب با استفاده از فناوري هيبريدي پلاسماي فيلم ريزان– زئوليت همنهشتي با نسبت Na2O/SiO2 متفاوت

در اين تحقيق از راكتور هيبريدي پلاسماي فيلم ريزان نوع تخليۀ مانع دي‌الكتريك، به‌همراه زئوليت همنهشتي براي حذف آلايندۀ دارويي تتراسايكلين از پساب‌ها استفاده شده است. سه نوع زئوليتبر اساس نسبت دي‌اكسيد سديم به دي‌اكسيد سيليكات 1، 2 و 3 با روش هيدروترمال، همنهشت شده است. تجزيه‌هاي طيف‌سنجي مادون قرمز (FTIR)، پراش پرتو ايكس (XRD) ميكروسكوپ الكتروني (SEM)، تجزيۀ‌ اندازه‌گيري سطح ويژه و طيف‌سنجي پراش انرژي پرتو ايكس (EDX) بر روي اين زئوليت‌هاي همنهشتي انجام گرفته است. ميزان حذف تتراسايكيلين از پساب در زمان60 دقيقه در راكتور هيبريدي طراحي شده، براي زئوليت همنهشتي با نسبت اكسيد دي سديم به دي‌اكسيد سيليكات 1، حدود 81 درصد بوده است. مشخص شد كه اين ميزان حذف آلاينده، 55 درصد بيشتر از سامانۀ پلاسماي بدون زئوليت است. ميزان درصد حذف COD بر اساس تست‌هاي انجام‌شده حدود 71 درصد بوده است. بر اساس نتايج مربوط به آزمايش‌هاي اثر گونه‌هاي فعال در حذف تتراسايكلين اثر راديكال هيدروكسيل از راديكال سوپر اكسيد 12 درصد بيشتر بوده است. سازوكار پيشنهادي براي انجام واكنش اكسايش پيشرفته در حذف تتراسايكلين بحث و بررسي شده است.