مقايسه تغييرات بيان ژن miR-146aو سطوح سرمي TNF-α ، IL-6 و CRP به دنبال تمرينات تناوبي و تداومي هوازي همراه با محدوديت كالريك در زنان چاق

زمينه و هدف: ميكرو ‌RNA (miRNA)، RNA هاي كوتاهي هستند كه به عنوان تنظيم‌گرهاي مهم فرآيندهاي فيزيولوژيك مرتبط با چاقي، نقش مهمي در بدن بر عهده دارند؛ اين در حالي است كه تركيب تأثير تمرين تناوبي و تداومي همراه با محدوديت كالريك، مي تواند بيان ژن miR146a و پاره اي از عوامل التهابي همچون عامل تومور نكروزي آلفا (TNFα)، اينترلوكين6  (IL6) و پروتئين واكنشي C (CRP) را تحت تاثير قرار دهد. از اين رو، مطالعه حاضر با هدف مقايسه دو نوع تمرين ورزشي به همراه محدوديت كالريك متناوب (ICR) بر بيان ژن miR146a و سطوح سرمي TNFα،  IL6وCRP  در زنان چاق به اجرا درآمد. روش تحقيق: از ميان زنان 45 35 ساله چاق شهر تبريز، 28 نفر به صورت نمونه گيري هدف‌دار انتخاب و به طور تصادفي در چهار گروه ICR (ICR؛20 درصد)، تركيب تمرين تناوبي شديد و ICR (10 درصد محدوديت كالري از تمرين و 10 درصد ICR)، تركيب تمرين تداومي و ICR (10 درصد محدوديت كالري از تمرين و 10 درصد ICR)، و كنترل قرار گرفتند. برنامه تمرين تناوبي (با شدت 9575 درصد حداكثر ضربان قلب ذخيره)  و تداومي (با شدت 7560 حداكثر ضربان قلب ذخيره) به مدت 8 هفته و با تكرار 3 جلسه در هفته به اجرا درآمد. متغيرهاي وابسته تحقيق قبل از مداخله و 72 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين اندازه‌گيري شدند. نتايج با استفاده از آزمون‌هاي شاپيرو ويلك، تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و بونفروني در سطح معني‌داري 0.05 p استخراج گرديد. يافته‌ها: هر دو گروه تمريني همراه با محدوديت كالريك در مقايسه با گروه كنترل، افزايش معني‌داري در ميزان حداكثر اكسيژن مصرفي و سطح بيانmiRNA146a  و كاهش معني‌دار در TNFα، IL6 وCRP را نشان دادند (0.05 p )؛ در حالي كه بين دو گروه تمرين تناوبي و تداومي هوازي همراه با محدوديت كالريك، تفاوت معني‌داري مشاهده نشد (0.05 p) .نتيجه‌گيري: انجام تمرينات ورزشي (صرف نظر از تناوبي بودن يا تداومي بودن آن) و محدود كردن كالري دريافتي روزانه، مي‌تواند در كاهش التهاب مزمن افراد چاق موثر بوده و به ‌عنوان يك روش غيردارويي، براي كمك به حل مشكلات اين قبيل افراد، مورد استفاده قرار گيرد.