تأثير تمرينات مقاومتي با و بدون انسداد عروقي بر سطوح سرمي برخي هورمون‌هاي آنابوليكي و كاتابوليكي در دختران فعال

زمينه و هدف: اثر تمرينات انسدادي در فواصل زماني مختلف بر عوامل رشد عضلاني در دختران به ‌عنوان موضوعي جديد، مطرح مي‌باشد.  از اين رو مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير تمرينات مقاومتي با و بدون انسداد عروقي، بر سطوح سرمي برخي هورمون‌هاي آنابوليكي و كاتابوليكي در دختران فعال به اجرا درآمد. روش تحقيق: بدين منظور 36 دانشجوي دختر تربيت‌بدني با ميانگين شاخص توده بدني 2.79 ± 23.32 كيلوگرم بر متر مربع به سه گروه (هر گروه 12 نفر) شامل گروه تمرين مقاومتي بدون انسداد عروق، تمرين مقاومتي با انسداد عروق،  و كنترل تقسيم شدند. گروه‌هاي تمريني به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 30 دقيقه تمرينات مقاومتي را اجرا كردند و انسداد عروقي به صورت بستن تورنيكت به دور ناحيه پروگزيمال بازو با فشار 100 ميلي ليتر جيوه اعمال گرديد. نمونه‌هاي خوني قبل از شروع تمرين و 24 ساعت بعد، پس از جلسه ششم و جلسه‌ هجدهم پروتكل تمريني؛ در حالت ناشتا جمع‌آوري شد. سطوح هورمون‌هاي رشد شبه انسوليني1، رشد، كورتيزول، تستوسترون و انسولين سرمي به روش الايزا اندازه‌گيري شدند. براي استخراج نتايج از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح 0.05 p بهره برداري شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه پس از 6 هفته مداخله، تمرين مقاومتي با و بدون انسداد عروقي، موجب كاهش معني دار هر دو شاخص كورتيزول (0.10=p) و انسولين (0.10=p) شد؛ در حالي كه هورمون تستوسترون (95/p=0) و هورمون رشد شبه انسوليني1 (0.28=p) تغيير معني‌داري نكردند. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه تمرينات مقاومتي انسدادي با شدت كم، مي‌تواند تغييراتي مشابه با تمرينات مقاومتي بدون انسداد با شدت زياد؛ در هورمون‌‌هاي انسولين و كورتيزول ايجاد نمايد.