تعيين فراواني و عوامل خطرساز هايپوناترمي ديررس در نوزادان نارس و سرانجام كوتاه مدت آن

زمينه. زايمان زودرس و نارسي نوزاد يكي از مشكلات عمده بهداشتي و از شايع ترين علل مرگ هاي نوزادي است. يكي از عوارض مربوط به نوزادان نارس، هايپوناترمي است. تاثير هايپوناترمي در پيش آگهي نوزادان نارس به خوبي مطالعه نشده است لذا ما در اين مطالعه بر آنيم تا نوزادان با هايپوناترمي ديررس را بررسي كرده، عوامل خطر دخيل را شناسايي و از نظر پيش آگهي اين نوزادان را ارزيابي كنيم . روش كار. اين مطالعه توصيفي تحليلي روي نوزادان نارس (سن حاملگي كمتر از 34 هفته) كه بعد از تولد در مركز آموزشي درماني الزهرا يا كودكان تبريز در طول سال 1398 بستري گرديده اند انجام شد. نوزاداني كه طي بستري دچار هايپوناترمي ديررس شدند شناسايي شده و با نوزاداني كه هيپوناترمي ديررس نداشتند تا زمان ترخيص از بيمارستان از نظر عوامل خطر و پيش آگهي پيگيري و مقايسه شدند. يافته ها. از تعداد 186 نوزاد بررسي شده، سن حاملگي نوزادان با ميانه 30 هفته (چارك اول و سوم ۲۹ ۳۲ هفته) بود. جنسيت در 101 نوزاد مذكر (54/3 درصد) و نوع زايمان در 60/7 درصد موارد سزارين بود. هايپوناترمي ديررس در ۵۰ نوزاد (26/8 درصد) وجود داشت. سن حاملگي و وزن هنگام تولد هايپوناترمي به طور معني داري كمتر از گروه كنترل بود. براساس آناليز چند متغيري، وزن پايين در زمان تولد و دريافت استروئيد قبل از تولد و همچنين كم بودن وزن نسبت به سن حاملگي به طور مستقل پيش بيني كننده بروز هايپوناترمي ديررس در نوزادان نارس است. وجود هايپوناترمي ديررس طول كشيده در نوزادان نارس با بروز ديسپلازي برونكوپولمونري و استئوپني نارسي رابطه معني دار داشت ولي ارتباط معني داري با مدت بستري در بيمارستان و ميزان مرگ ومير داخل بيمارستاني يافت نشد. نتيجه گيري. براساس يافته هاي اين پژوهش، وزن كم موقع تولد، مصرف استروئيد قبل تولد و كم بودن وزن نسبت به سن حاملگي از عوامل خطر هايپوناترمي ديررس در نوزادان نارس بود. هايپوناترمي طول كشيده در پيش آگهي نوزادان نارس از نظر ديسپلازي برونكوپولمونري و استئوپني نارسي موثر است.