ارتباط بين بيماري مزمن كليه و سندرم پاي بي قرار و عوامل موثر در آن: مطالعه موردشاهدي

سندرم پاي بي قرار، نوعي اختلال عصبي است كه در آن افراد به خصوص هنگام شب در اندام احساس ناراحتي مي كنند و نياز به حركت دادن پاها دارند. اين وضعيت با استراحت بدتر مي شود. هدف از اين مطالعه بررسي فراواني سندرم پاي بي قرار در بيماران مبتلا به نارسايي كليوي است. در اين مطالعه مورد شاهدي ، 180 بيمار مبتلا به بيماري مزمن كليه (90 بيمار همودياليزي و 90 بيمار غير دياليزي) كه به كلينيك نفرولوژي و بخش دياليز بيمارستان امام رضا(ع) تبريز مراجعه كرده بودند، بررسي شدند. داده ها براساس معيارهاي انجمن بين المللي مطالعه سندرم پاي بي قرار، از طريق معاينه باليني و فرم پرسشنامه جمع آوري شدند. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزيه و تحليل آماري شدند. از بين 180 بيمار مورد مطالعه، 92 نفر (51/7 درصد) مرد و 88 نفر (48/3 درصد) زن بودند. ميانگين سني بيماران 17/2±60/4 سال بود. 90 بيمار غير دياليزي و 90 بيمار همودياليزي بررسي شدند. از بين تمام بيماران همودياليزي مورد مطالعه، 33 بيمار (37 درصد) و در بين بيماران غير دياليزي فقط 16 بيمار (18 درصد) سندرم پاي بي قرار داشتند. فراواني سندرم پاي بي قرار در بيماران تحت همودياليز به طور قابل توجهي بيشتر است (P=0/001). همچنين در مورد فراواني سندرم پاي بي قرار در بيماران مرد (77 درصد) نسبت به زنان (23 درصد) تفاوت معني داري وجود دارد (P=0/001). نتايج نشان داد كه درصد قابل توجهي (27 درصد) از بيماران مبتلا به نارسايي كليوي از سندرم پاي بي قرار رنج مي برند و بيماران همودياليزي بيشتر درگير اين بيماري هستند كه به اهميت بيشتري نياز دارد. همچنين براساس يافته هاي ما در اين مطالعه، احتمال بروز سندرم پاهاي بي قرار در مردان بيش از زنان است.