تحليلي از سهم سرمايه اجتماعي در رشد اقتصادي در ايران طي دوره 1398 ـ 1381

اندازه‏گيري و محاسبه سهم سرمايه اجتماعي در رشد اقتصادي حائز اهميت است. در اين تحقيق، با استفاده از رويكرد ارزش اون، سهم سرمايه اجتماعي در رشد اقتصادي ايران براي دوره زماني 1381 تا 1398 محاسبه شد. پژوهش حاضر از نوع هدف كاربردي و به لحاظ روش تجربي است. نتايج نشان دادند به طور متوسط سهم سرمايه فيزيكي، سرمايه انساني، نيروي كار، و سرمايه اجتماعي از لگاريتم توليد ناخالص داخلي به ترتيب 30.78، 28.84، 21.47، و 18.76 درصد است. در نتيجه سرمايه اجتماعي نسبت به ساير متغيرها كمترين سهم از رشد اقتصادي كشور را به خود اختصاص مي‏دهد. بررسي مؤلفه‏هاي سرمايه اجتماعي نشان داد به طور متوسط سهم حمكراني خوب، مشاركت اجتماعي، و اعتماد از لگاريتم توليد ناخالص داخلي به ترتيب 6.15، 10.37، و 2.39 درصد است. بنابراين، بين شاخص‏هاي سرمايه اجتماعي بيشترين سهم از لگاريتم توليد ناخالص داخلي به مشاركت اجتماعي و كمترين سهم به اعتماد تعلق دارد. مشاركت پايين سرمايه اجتماعي در رشد اقتصادي كشور ناشي از عواملي چون ضعف نهادهاي غيررسمي، ناتواني در كنترل فساد، ضعف قوانين و مقررات، نااطميناني بالا، عدم اعتماد، و فقدان روحيه مشاركت و كار گروهي است.