اثر تمرينات اينتروال شنا بر ذخاير آهن و سطح هپسيدين پسران نوجوان 15-13‌ساله

زمينه و هدف آهن نقش اساسي در دوره رشد كودكان دارد. با توجه به اهميت متابوليسم آهن و نقش هپسيدين در اين فرايند، هدف تحقيق حاضر بررسي اثر يك دوره تمرينات تمرينات اينتروال شنا بر ذخاير آهن و هپسيدن پلاسما در پسران نوجوان بود.روش بررسي در تحقيق نيمه‌تجربي حاضر سي شناگر پسر نوجوان به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه (15‌نفري) تمرينات اينتروال شنا (0.70±13.70) و گروه كنترل (0.88±13.75) تقسيم شدند. تمرينات به مدت هشت هفته (تمرينات اينتروال شنا)، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت  60-50 دقيقه، با 80-60 درصد ضربان قلب ذخيره و نسبت استراحت به تمرين 1:1 انجام شد. نمونه‌گيري خون در پيش‌آزمون و پس‌آزمون به صورت ناشتا انجام شد. از آزمون‌هاي تي وابسته و تي مستقل براي تجزيه‌و‌تحليل آماري استفاده شد و سطح معني‌داري 0.05‌≥‌P در نظر گرفته شد.يافته‌ها پس از هشت هفته تمرين كاهش معني‌داري در سطوح هموگلوبين (0.001‌=‌P)، آهن پلاسما (0.008‌=‌P) و فريتين (0.02‌=‌P) و افزايش معني‌داري در سطح هپسيدين (0.040‌=‌P) نسبت به گروه كنترل مشاهده شد.نتيجه‌گيري با توجه به يافته‌هاي تحقيق حاضر هشت هفته تمرينات اينتروال شنا موجب كاهش ذخاير آهن (در حد فيزيولوژيك) و افزايش هپسيدن پلاسما در پسران نوجوان شد