بازتاب اقدامات ابوطلحه منصور بن شركب بر كشمكش هاي طاهري-صفاري (274-262ق)

در اواسط قرن سوم هجري قمري، با ضعف قدرت طاهريان در خراسان، زمينه هاي ظهور مدعيان قدرت در اين ايالت فراهم شد. يكي از گروه هاي تأثيرگذار در حوادث اين دوره خراسان، سالوكان بودند. آنان با ايجاد ناامني در راه ها و غارت كاروان­ها نقش مهمي در آشفتگي امور بازي مي كردند. سردسته يكي از گروه هاي سالوكان خراسان، ابراهيم بن شركب بود. هرچند تسلط صفاريان بر خراسان چندان فرصتي به ابراهيم بن شركب براي قدرت‌نمايي نداد و او به‌سرعت جذب ساختار حكومت يعقوب ليث شد، اما بعدها با كشته شدن او (با توطئه احمد خجستاني) فرصتي در اختيار برادر كوچك‌تر، ابوطلحه منصور، قرار گرفت تا در طول بيش از يك دهه در روند حوادث خراسان نقش‌آفريني كند. پژوهش حاضر با روش و رويكرد توصيفيتحليلي و با تكيه‌بر منابع اصلي در پي بررسي نقش ابوطلحه منصور بن شركب در حوادث خراسان است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه رويكرد سياسي ابن‌شركب در چرخش هاي سريع او در جناح‌بندي‌هاي قدرت قابل استنباط است. او منافع خود را در جناح به‌ظاهر قدرتمند جستجو مي كرد و چندان وفاداري به صفاريان و يا طاهريان نداشت. اتحادها و خيانت­ها بخش مهمي از عملكرد سياسي او در اين دوران را در برمي‌گرفت.