بركت در عهد جديد و ارتباط آن با ميثاق

مفهوم بركت در عهد جديد ريشه در مفهوم ميثاق در يهوديت دارد. در سفر پيدايش از حضرت ابراهيم (ع) خواسته شد تا وارد ميثاق با خدا شود تا در نتيجۀ آن بركت الهي بر ابناي بشر عطا شود. مسئلۀ اساسي در اينجا عبارت است از اينكه؛ بركت در عهد جديد چيست و چه ارتباطي ميان آن و طرح ميثاق وجود دارد؟ در عهد عتيق بركاتي چون سرزمين و ذريۀ عطيۀ الهي در برابر وفاداري بني اسرائيل به مفاد ميثاق هستند و اين عطايا كاملاً مشروط هستند.  در مسيحيت بر اساس ميثاق جديد كه ميثاق لطف و فيض ناميده شده، نجات مبتني بر ارتباط  صميمانه با مسيح (ع) به عنوان منجي است تا يك نظام ديني مبتني بر يك سري احكام و آيين هاي معين.  بر اين اساس، در مسيحيت عيسي خود  ميثاق است؛ زيرا مسيح  منبع همۀ بركات است. مطابق ميثاق جديد، اگر انسان مسيح ايمان داشته باشد، ثمرات آن را در حيات دروني خود به دست خواهد آورد و او را در زندگي بهتر و نجات بعد از مرگ ياري خواهد كرد. در اينجا نقش مسيح به عنوان يك منجي، تنها محدود به بني اسرائيل نمي شود، بلكه لطف او شامل همۀ انسان هاي روي زمين مي گردد. در عين حال بركتي كه از طريق مسيح ارائه مي گردد، نعمت مادي نيست، بلكه بركت معنوي است و بيشتر ناظر به ملكوت الهي و براي زمان آينده است. اين پژوهش مبتني بر كتاب مقدس و منابع كتابخانه اي است و به شيوۀ تحليلي به موضوع بركت در عهد جديد مي پردازد.