واكاوي جايگاه اصول پدافند غيرعامل در طرح‌هاي بازآفريني شهري فضا‌هاي پيراكلانشهري مورد: شهر قرچك

رشد و توسعه فيزيكي كلانشهر تهران در طول چند دهه گذشته، ضرورت توجه به اصول پدافند غيرعامل را در چارچوب برنامه ريزي هاي توسعه در مناطق پيراموني را دوچندان كرده است و اين توجه به مبحث پدافند غيرعامل بر سياست و عملكرد طرح هاي شهري بخصوص بازآفريني بافت فرسوده تأثير شاياني گذاشت. در اين راستا هدف پژوهش حاضر واكاوي‌ جايگاه طرح هاي بازآفريني شهري در فضاهاي پيراكلانشهري مبتني بر اصول پدافند غير عامل (مطالعه موردي: شهر قرچك)، است. اين تحقيق به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ ماهيت و روش تحقيق، پيمايشي است. داده هاي موردنياز تحقيق به روش اسنادي ميداني (پرسشنامه و مشاهده) گردآوري‌شده است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل ساكنان محلات بافت فرسوده قرچك (داودآباد، فرديس، محمدآباد، مافي آباد و ولي آباد)، (84855 نفر)، مي باشد، كه حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 383 نفر تعيين شد. جهت تجزيه‌وتحليل اطلاعات از نرم‌افزار SPSS استفاده‌شده است. نتايج آزمون T در تمامي گويه هاي موردبررسي با توجه به ميانگين به‌دست‌آمده كمتر از عدد (3)، نشان از وضعيت نامناسب طرح هاي بازآفريني در راستاي دستيابي به اصول پدافند غيرعامل در شهر قرچك مي باشد. همچنين نتايج بررسي ميداني محدوده و مطالعه منابع اسنادي طرح هاي تدوين‌شده، نشان از عدم رعايت مقوله هاي پدافند غيرعامل در طرح هاي بازآفريني شهري كه در طي ساليان اخير (در محلات هدف) است.