آمايش شهري با رويكرد پدافند غير عامل در شهر زاهدان و مناطق پيراموني آن

از موضوعات حائز اهميت كه مي‌بايست در بحث پدافند غيرعامل و مديريت بحران رعايت شود موضوع آمايش شهري براي مكان‌يابي كاربري‌ها به‌ويژه كاربري‌هاي آسيب‌پذير در مناطق شهري و پيرامون مي باشد. در اين راستا، هدف پژوهش حاضر بررسي آمايش شهري با رويكرد پدافند غيرعامل در شهر زاهدان و مناطق پيراموني آن مي باشد. روش پژوهش حاضر، تحليلي و مبتني بر مطالعات كتابخانه اي، اسنادي و ميداني است. در مراحل انجام تحقيق،از نرم‌افزار Expert choice و GIS، الكتره فازي استفاده شد. همچنين قابل‌ذكر است شاخص هاي تحقيق شامل: سازگاري، آسايش، مطلوبيت كاربري ها، سلامتي، استانداردهاي ايمني مي باشند. نتايج نشان داد،جانمايي كاربري‌هاي آسيب پذير در وضعيت فعلي، در شرايط مناسبي قرار ندارد، به شكلي كه در مناطق پيراموني تنها 0.16 از محدوده سكونتگاه هاي روستايي (همت آباد، دايي آباد، مجتمع گاوداري) در اولويت دوم (اراضي با آسيب پذيري كم) قرار داشته و وضعيت مكاني كاربري آن‌ها در شرايط موجود نسبتاً مناسب ارزيابي‌شده است. همچنين تنها 12 درصد از محدوده شهر زاهدان در اولويت اول قرار داشته و وضعيت مكاني كاربري آن‌ها در شرايط موجود مناسب ارزيابي‌شده است. اراضي با آسيب‌پذيري كم  با 26 درصد در ( اولويت دوم)، و آسيب‌پذيري متوسط كه بيشترين سهم را به خود اختصاص داده حدود 33 درصد مي‌باشد، و كاربري‌هاي آسيب‌پذيري كه در بدترين شرايط مكاني (اولويت پنجم) قرار دارند، تنها 7 درصد، كه در كل شرايط بسيار مطلوبي را نشان نمي‌دهد. در ادامه نيز به‌منظور مقايسه بين مناطق پيراموني (همت آباد، دايي آباد و مجتمع گاوداري) از مدل الكتره فازي استفاده گرديده شد. نتايج نشان داد، ميزان كاربري هاي آسيب پذير در مناطق پيرامون موردمطالعه شبيه هم است.