ارزيابي استفاده از مؤلفه هاي پيشگيري از جرم در طراحي محيطي و تأثير آن بر احساس امنيت ساكنان مناطق پيراشهري مورد: شهر بنجار

فضا هاي شهري يكي از تأثيرگذارترين عوامل در هدايت الگو هاي رفتار فردي و اجتماعي افراد هستند. تمامي رفتار هاي انسان در فضاهاي معيني شكل مي گيرد كه بستر رفتار به شمار مي آيند. از سوي ديگر، با افزايش رشد شهرنشيني در بسياري از نواحي ايران، مشكلات و نارسايي هاي زندگي شهري افزوده‌شده است، ازجمله اين مشكلات مي توان به افزايش جرم و جنايت در مناطق پيراشهري اشاره نمود. لذا، هدف مطالعه حاضر، ارزيابي استفاده از مؤلفه‌هاي پيشگيري از جرم در طراحي محيطي و تأثير آن بر احساس امنيت ساكنان مناطق پيراشهري (موردمطالعه: شهر بنجار) است. اين تحقيق به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ ماهيت و روش تحقيق توصيفي و تحليلي است. داده هاي موردنياز تحقيق به روش اسنادي-ميداني (پرسشنامه و مشاهده) گردآوري‌شده است. به‌منظور تجزيه‌وتحليل اطلاعات از نرم‌افزار SPSS، و مدل هاي FARAS و FANP، استفاده شد. نتايج آزمون تي، با توجه به مقدار ميانگين به‌دست‌آمده در تمامي مؤلفه‌هاي مطرح‌شده، نشانگر كمرنگ بودن مؤلفه‌هاي طراحي محيطي در پيشگيري از جرم در منطقه پيراشهري بنجار است. نتايج آزمون‌هاي رگرسيون و تحليل مسير، نشان داد، بين مؤلفه‌هاي پيشگيري از جرم در طراحي منطقه پيراشهري بنجار و احساس امنيت ساكنان، ارتباط معنادار و مثبت وجود دارد و در تمامي مؤلفه‌ها تأثير مستقيمي برافزايش احساس امنيت ساكنان دارد. درنهايت نتايج رتبه بندي مؤلفه‌هاي طراحي محيطي در پيشگيري از جرم و احساس امنيت ساكنان منطقه پيراشهري بنجار با استفاده از مدل هاي FARAS و FANP، نشان داد، مؤلفه حمايت از فعاليت هاي اجتماعي با مقدار k به‌دست‌آمده  (0.490) در اولويت اول قرار مي گيرد.