پايش زيست پذيري سكونتگاه هاي ناكارامد پيراشهري كلانشهر رشت مورد: محله عينك

امروزه زيست پذيري ، نقشي اساسي را در كيفيت زندگي سكونتگاه هاي ناكارامد شهري دارد. محروميت وعدم برخورداري از امكانات شهري سبب شده تا اين نواحي با كاهش ميزان زيست پذيري مواجه باشند. شهر رشت به عنوان يكي از مهم ترين كانون هاي مهاجر پذير از جمله كلان شهرهايي است كه با پديده اسكان غير رسمي درنقاط پيراشهري مواجه است. لذا هدف اين پژوهش پايش زيست پذيري محله عينك كلانشهر رشت است. در اين اين پژوهش با روش توصيفي-تحليلي است . روش جمع‌آوري داد‌هاي اين پژوهش از طريق مطالعات ميداني و كتابخانه‌اي انجام شده است. كه در روش ميداني معيار جمع‌آوري اطلاعات از طريق پرسشنامه بوده است. جامعه آماري شامل سرپرستان خانوار ساكن در محله عينك شهر رشت است . حجم ‌نمونه با استفاده از جدول مورگان 360 نفر به دست آمده است. متغيرهايي كه در اين پژوهش مورد استفاده قرار گرفته‌اند در چهار شاخص اصلي: كالبدي – فضايي، اجتماعي، اقتصادي و زيست‌محيطي و در قالب 16 گويه مورد ارزيابي قرار گرفت. روش نمونه‌گيري به صورت تصادفي انجام گرفت و اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه‌ها توسط نرم‌‌افزار spss تحليل و با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي مورد بررسي قرار گرفتند.نتايج نشان داد بين ابعاد مختلف زيست ‌پذيري در سطح محله عينك تفاوت معناداري وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون نيز نشان دادكه بيشترين مقدار همبستگي زيست‌پذيري محله عينك با شاخص كالبدي – فضايي (0.748 = R²) است.چنانكه تحليل مسير نيز نشانگر آن است كه بيشترين اثر مستقيم بر زيست‌پذيري به ترتيب اولويت ،اختصاص به شاخص كالبدي – فضايي (0.649= B شاخص‌هاي زيست محيطي(‌0.573 = B) و شاخص اقتصادي با (0.423 = B) و شاخص اجتماعي با (0.352= B) در محله عينك دارند.