طراحي مدل ارزيابي تاب‌آوري زنجيره تأمين صنايع خودروسازي

زمينه و هدف: با افزايش وقوع اختلالات و تغييرات غيرمنتظره در كسب‌وكار، توسعه زنجيره تأمين تاب آور، برگ برنده شركت‌هاي پيشرو براي كسب مزيت رقابتي و تبديل تهديدات به فرصت‌هاي بي‌نظير است. از طرف ديگر، براي توسعه سيستم تاب آور پايش و ارزيابي جايگاه فعلي و برنامه‌ريزي مسير بهبود، امري مسلم و غيرقابل‌اجتناب خواهد بود. هدف پژوهش ارائه مدلي براي ارزيابي ميزان تاب‌آوري زنجيره تأمين در صنايع خودروسازي است.روش: پژوهش ازنظر هدف، توسعه‌اي و ازنظر اجرا، توصيفي است. براي دستيابي به هدف پژوهش، در گام نخست مهم‌ترين توانمندسازهاي تاب‌آوري زنجيره تأمين در خودروسازي شناسايي شدند. سپس با مدل‌سازي ساختاري _ تفسيري، روابط علي ميان آن‌ها توسط خبرگان تبيين گرديد. در مرحله بعد، با روش نظريه گراف و رويكرد ماتريسي ميزان تاب‌آوري زنجيره تأمين در حالت‌هاي بهينه، فعلي و كمينه در شركت قطعه‌سازي پيشگام مشخص و نتايج تحليل حساسيت شد.يافته ها: ميزان تاب‌آوري زنجيره تأمين اين شركت در سطح 23/31% قرار دارد. تحليل حساسيت نشان داد كه توانمندسازهاي تسهيم ريسك و درآمد، قابليت سازگاري و ساختار زنجيره تأمين به ترتيب در اولويت اول تا سوم براي بهبود سطح تاب‌آوري زنجيره تأمين شركت قرار دارند.نتيجه گيري: توانمندسازهاي ساختار زنجيره تأمين، همكاري، اعتماد، تسهيم اطلاعات و قابليت آشكاري عوامل كليدي بوده و موجب تسهيل روند بهبود ساير توانمندسازها مي‌شوند و توانمندساز قدرت مالي معلول بوده و از بهبود ديگر محرك‌ها حاصل مي‌گردد و روند دستيابي به يك زنجيره تأمين تاب آور را تسهيل خواهد كرد.  اين مدل به مديران كمك مي‌كند نتايج مربوط به تصميمات خود در راستاي بهبود تاب‌آوري زنجيره تأمين را ارزيابي كنند.