استفاده از روش‌هاي تحقيق در عمليات براي رسيدگي به فعاليت‌هاي توزيع در مقياس تداركات شهري

اين مقاله به بررسي كلي و مشخصات روش‌هاي تحقيق در عمليات موجود جهت رسيدگي به فعاليت‌هاي توزيع، به‌خصوص براي بهينه‌سازي مسيرهاي تحويل در مقياس تداركات شهري مي‌پردازد. ابتدا ادبيات تفصيلي موضوع شرح داده مي‌شود و سپس روش‌هاي مرتبط بالقوه‌اي كه بايد به كار گرفته شوند، ارائه مي‌شود. هدف مقاله شناسايي مناسب‌ترين و بهترين روش‌هاي حل مسئله مسيريابي وسايل نقليه (ازاين‌پس به‌عنوان VRP[1]) در مقياس تداركات شهري و بهينه‌سازي آن است؛ يعني جستجوي كوتاه‌ترين مسير ممكن در طي فعاليت‌هاي تحويل به مشتري. در اين مسئله مهم است كه بگوييم فعاليت‌هاي مربوط به توزيع (جمع‌آوري و تحويل) را مي‌توان به شكلي از گراف‌ها بر روي شبكه‌هاي ترابري معين بيان كرد و درنتيجه از روش‌هاي منحصربه‌فرد نظريه گراف استفاده كرد. شبكه ترابري خاص، به‌عنوان مفهوم اصلي نظريه ترابري، مجموعه محدودي از رئوس و يال‌ها بوده و نشان‌دهنده زيرساخت‌هاي جاده‌اي يك شبكه است. هر شبكه بايد منسجم باشد، يعني بايد حداقل يك مسير براي هر جفت رأس وجود داشته باشد كه آن‌ها را به هم متصل كند. هر يال و همچنين رأس شبكه‌ با يك مقدار مشخص يا مجموعه‌اي از مقادير تعريف مي‌شود، براي مثال، طول يال، زمان لازم براي عبور، مقدار كاري كه بايد روي يال انجام شود و غيره است.