ميزان ضريب توافق سياست‌هاي آموزش توسعه پايدار با سند تحول بنيادين آموزش و پرورش ايران

هدف اين پژوهش تعيين ميزان ضريب توافق سياستهاي آموزش توسعه پايدار با سند تحول بنيادين آموزش و پرورش ايران است. روش پژوهش توصيفي، شامل تحليل اسنادي و نيز تحليل محتوا بود و رويكرد آن نيز كاربردي محسوب مي گردد. جامعه تحليلي شامل دو بخش متون مرتبط با چارچوب ها و سياست ها و اصول آموزش براي توسعه پايدار و متن سند تحول بنيادين آموزش و پرورش مصوب آذرماه 1390 است ابزار اندازه گيري ، فرم فيش برداري و نيز سياهه تحليل محتواي محقق ساخته بود. داده هاي اسنادي به شيوه كيفي با استفاده از شاخصهاي توصيفي در فرآيند آنتروپي شانون مورد تحليل قرار گرفت. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه چارچوب ها و سياست هاي آموزش توسعه پايدار را مي توان بر اساس مدارك و مستندات مرتبط در 6 چارچوب و سياست كلان و 34 خرده چارچوب ، سياست و زير مولفه هاي آن تدوين نمود. از مجموع 347 فراواني مرتبط با چارچوب ها و سياست هاي آموزش توسعه پايدار در سند تحول بنيادين ، بيشترين فراواني با 168 فراواني(48.4 درصد) اختصاص به بخش هدفهاي عملياتي و راهكارها و كمترين فراواني مربوط به بخش چارچوب نهادي و نظام اجرايي با 5 فراواني ( 1.4 درصد) بوده است. هم چنين در بين چارچوب ها و مولفه هاي سياست هاي آموزش توسعه پايدار، بيشترين ضريب اهميت(394/.)مربوط به توانمندسازي و توسعه مهارت ها در جهت ارتقاء كيفيت زندگي و كمترين ضريب اهميت به ترتيب به مولفه هاي يكپارچگي اقتصادي و محيطي (016/.) و اصل همه سونگري و كل نگري (101/.) اختصاص يافته.