بازخواني جايگاه سياست خارجي توسعه‌‌گرا در اسناد بالادستي جمهوري اسلامي ايران

حركت در مسير توسعه نيازمند تدوين برنامه‌‌‌‌‌‌اي داخلي در قالب اسناد بالادستي است. اما در جهان وابستگي‌‌هاي متقابل توسعه دروني كشورها با محيط خارجي پيوندي ناگسستني يافته است. به طوري‌‌كه برنامه توسعه بدون توجه به محيط بين‌المللي و روابط خارجي نمي‌‌تواند سودمند واقع شود. از اين‌‌رو اكثر كشورهايي كه بر مدار توسعه قرار گرفته‌‌اند داراي سند بالادستي در حوزه سياست خارجي هستند. اگرچه فقدان چنين سندي در جمهوري اسلامي ايران به عنوان يك نقطه ضعف محسوب مي‌‌شود؛ با اين وجود ساير اسناد بالادستي به شكلي كلي و غيرمستقيم اهداف توسعه‌‌اي را در حوزه سياست خارجي مطرح كرده‌‌اند. پژوهش حاضر با بازخواني اين اسناد در پي پاسخ به اين پرسش‌‌ها است كه راهبرد توسعه در اسناد بالادستي جمهوري اسلامي چه الگويي دارد؟ و رابطه ميان اين الگو با سياست خارجي توسعه‌‌گرا چگونه است؟ در پاسخ استدلال مي‌‌شود كه «مدل توسعه در اسناد بالا دستي ج.ا.ايران برون‌‌گراي درون‌محور است. اين مدل توسعه بدون سياست خارجي توسعه‌‌گرا امكان عملياتي شدن ندارد.» پژوهش حاضر از نوع مطالعات توسعه‌‌اي كاربردي است كه با رويكرد توصيفي تحليلي و با روش سند پژوهي در چارچوب نظريۀ دولت توسعه‌‌گرا تدوين شده است.