استفاده از ابزار آموزش مجازي، وضعيت اسكلتي - عضلاني و ارتباط آن با فعاليت بدني دانشجويان در طي قرنطينه ناشي از شيوع ويروس كرونا

هدف از اين پژوهش بررسي استفاده از ابزار آموزش مجازي، وضعيت اسكلتي عضلاني و ارتباط آن با فعاليت بدني دانشجويان در طي قرنطينه ناشي از شيوع كرونا بود. پرسشنامه‌هاي نورديك و بك مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون‌هاي مك ‌نمار و تي‌زوجي و آزمون همبستگي اسپيرمن استفاده شد. دانشجويان در دوران كرونا درد در نواحي آرنج، مچ دست، زانو و مچ پا را بيشتر گزارش كردند. ميزان استفاده از تلفن همراه و لپ تاپ و استفاده از رسانه‌هاي اجتماعي در دوران كرونا و در شرايط قرنطينه افزايش داشت. الگوي زماني خواب دانشجويان پس از شيوع پاندمي كرونا تغيير داشت. استفاده از ابزاري كه منجر به نشستن‌هاي طولاني مدت ميگردد و همچنين تغيير ساعات خواب نشان دهنده تغيير سبك زندگي ناشي از بروز بحران‌هايي مثل همه‌گيري بيماري كرونا است. فعاليت بدني كم دست كم با اثرات كوتاه مدتي مانند دردهاي اسكلتي عضلاني همراه خواهد شد.