ارزيابي مدل‌هاي احتراقي در احتراق محيط متخلخل با نسبت هواي اضافي مختلف

در اين مقاله به بررسي همزمان اثرات نسبت هواي اضافي و مكانيزم‌هاي احتراقي بر روي دما و انتشار گونه‌ها در مشعل‌هاي محيط متخلخل با تغيير تخلخل پيوسته پرداخته شده است. براي اين هدف از سينتيك‌هاي چند مرحله‌اي استفاده شده است و اثرات آ‌ن‌ها بر روي پروفيل دما، كسر جرمي گونه‌هاي اصلي و انتشار آلاينده‌ها براي مقادير مختلف نسبت هواي اضافي مورد بررسي قرار گرفته است. معادلات حاكم بر مسألهشامل معادله پيوستگي، معادلات مومنتوم، معادلات انرژي فاز گاز و جامد و معادله بقاء گونه‌هاي شيميايي با استفاده از روش حجم محدود حل شده و از الگوريتم سيمپل براي ارتباط بين سرعت و فشار استفاده شده است. نتايج نشان داد كه به ازاي نسبت هواي اضافي 1.5، نتايج ناشي از مكانيزم هاي احتراقي داراي دقت يكسان در پيش بيني پروفيل دما و كسر جرمي گونه‌هاي اصلي هستند و بعد از آن براي مقادير بيشتر نسبت هواي اضافي نتايج ناشي از مكانيزم‌هاي احتراقي اختلاف كمي را نشان مي‌دهد. اين در حالي است كه بيشترين اختلاف در نتايج براي حالت استوكيومتري مشاهده مي‌شود. همچنيندر شرايط استوكيومتري ميزان انتشار مونو اكسيد نيتروژن با استفاده از مكانيزم احتراقي  GRI-3/0 مقدار صفر پيش بيني مي‌شود و براي بقيه ضرايب نسبت هواي اضافي مقدار آن از مرتبه بزرگي  خواهد بود.