تبيين عوامل جامعه‌شناختي مؤثر بر نگرش‌هاي بين نسلي به كاركردهاي ازدواج (مطالعه موردي سه نسل از زنان شهر اصفهان)

ازدواج در فرهنگ ايراني مهمترين و مقبول‌ترين راه براي تشكيل خانواده و ساماندهي بقاي نسل و كسب آرامش رواني است.اين پژوهش به بررسي كاركردهاي ازدواج از منظر سه نسل از زنان اصفهاني توجه دارد و هدف آن تبيين و تحليل بين نسلي عوامل مؤثر بر نگرش افراد نسبت به كاركردهاي ازدواج است و به اين سؤال پاسخ مي‌دهد كه نگرش سه نسل از زنان اصفهاني نسبت به كاركردهاي ازدواج تحت تأثير چه عواملي است؟ در مباني نظري از نظريه‌هاي اينگلهارت، گيدنز ، باومن استفاده گرديد.روش تحقيق مورد استفاده در مقاله حاضر، پيمايش و ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه است .جامعه آماري تحقيق هم زنان 25 تا 49 ساله مناطق يك، شش و چهارده شهر اصفهان مي‌باشد كه با استفاده از روش نمونه‌گيري سهميه‌اي 384 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند.نتايج پژوهش نشان داد متغير تعلق به نسل‌هاي گوناگون، ميزان دينداري، ميزان اعتماد اجتماعي و ميزان فردگرايي رابطه‌اي معنادار با نگرش افراد نسبت به كاركردهاي ازدواج دارد. رابطه بين رضايت از زندگي و پايگاه اقتصادي اجتماعي با نگرش افراد نسبت به كاركردهاي ازدواج در معادله رگرسيون معنادار نبوده است. براساس نتايج تحقيق، باوجود برخي تفاوت‌ها ، تضادي در ادراك نسل‌ها درمورد اهميت و كاركرد ازدواج وجود ندارد.