بررسي معاني قصر در لايه‌هاي پنهان سخن حافظ شيرازي و سنايي غزنوي

شعر زيبايي هايي دارد كه شناخت ‌آن‌ها با چند مبحث سر و كار دارد. كاوش در بيروني‌ترين لايه شعر، مربوط به الفاظ بيت است كه مربوط به علم بديع مي‌شود. پس از اين لايه، علم بيان است؛ اما آن زيبايي پنهاني كه براي يافتن آن، دقّت و تمركز كافي نياز است، زيبايي مربوط به بلاغت و دانش معاني است و در آفرينش هنري و زيبايي شعر نقش مؤثّري دارد. يكي از مهم ترين وظايف بلاغت به ويژه علم معاني، آن است كه ياري گر انسان در انتقال درست تفكّر و احساس دروني خود مي باشد. حافظ از شاعران تواناي قرن هشتم است كه از زباني توانا برخوردار است و در بكارگيري شگردهاي معاني شاعري قدرتمند و ماهر است. در اين مقاله كه به روش كتابخانه‌اي نوشته شده است، به بررسي معاني قصر در غزليات حافظ شيرازي و سنايي غزنوي پرداخته شده است، نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه هنرمندي حافظ در كاربرد اين قسم از معاني، گاهي به زيرساخت جملات نفوذ كرده است؛ طوري كه در روساخت جملات نمي توان به راحتي آن را دريافت.