بررسي تطبيقي سيماي زن در اشعار نظامي و سعدي

اين مقاله به بررسي و مقايسه سيماي زن در اشعار دو شاعر بزرگ، نظامي و سعدي، از ديدگاه نقد سيماي زن مي‌پردازد. اين ديدگاه‌ها در مورد مدح و ذم‌ها درباره زن جايگاه بارزي پيدا مي‌كند. در جستار حاضر تلاش بر آن است تا با بررسي صفات زن در اشعار اين دو شاعر به سيماي حقيقي زن در آن دوران پي ببريم و با اشاره به پاره‌اي از اشعار به ديدگاه حقيقي آن‌ها درباره زن عينيت بخشيم و نشان دهيم كه در بسياري از اوقات تنها تأثير اوضاع اجتماعي نيست كه موجب نگاه مردسالاري در نويسنده يا شاعر مي‌شود، بلكه خصلت‌هاي فردي، خانوادگي، محيط و باورهاي سنتي بسيار مؤثر است. در اين مقاله ابتدا نكات مثبت سپس جنبه‌هاي منفي زنان مورد بررسي قرار گرفته است. در نقد شخصيت زنان در آثار نظامي و سعدي مي‌توان گفت كه شخصيت‌هاي اصلي زنان شامل مهين بانو، شيرين، مريم، شكر، نوشابه بردعي و ماريه قبطي مي‌باشند و در آثار سعدي از زن خاصي نام برده نشده است.